Ze kunnen aan het gas die gekken

De tijd voor snert is weer afgelopen want sinds 2 dagen lijkt het ineens weer lente met heerlijke temperaturen overdag, als je buiten bezig bent gooi je graag die trui uit, wat een verschil weer ineens!
Uiteraard meteen van geprofiteerd door gisteren een glaasje vino blanco buiten te drinken en vanmiddag hebben we uitgebreid geluncht ook onder het genot van een botella vino, heerlijk!

Nou, dat hadden we ook verdiend want gistermorgen reden we naar Alcaucín om even naar de markt te gaan en de post te halen toen Paul voorstelde om even door te rijden naar Velez om een aantal nieuwe bomen te kopen. De boompjes aan de voorkant naast het pad zijn zo zielig en groeien helemaal niet dus hadden we al besloten deze ook te vervangen door pimienta falsas en zo gezegd zo gedaan.
Gisteren hadden we er al 3 geplant en vanmorgen de resterende 5 en nog een mimosa maar die staat aan de terraskant border, ik zal er nog een keer foto's van maken.
Hopelijk blijft het weer een poosje zo goed zonder al te veel wind en regen zodat de boompies even kunnen wennen.

Voorjaar in een pot

In de verte het gebergte en/of Gibraltar?

Gisteren konden we ook onze 'normale' weg naar beneden weer nemen omdat Paul 2 dagen ijverig heeft staan te scheppen op de weg om de ergste rommel op te ruimen en hier en daar de geulen dicht te gooien. Het is nog niet helemaal klaar maar wel weer berijdbaar.
Toen we onze Deense buren troffen in het dorp vertelden we hun dat maar we zagen ze later toch het zekere voor het onzekere nemen en via de Antonio kant terugrijden. Onze Spaanse buurman Adolfo nam vandaag wel de 'gewone' weg.

Vorige week zondag zijn we samen met Ton en Charlotte naar het hotel van Carina en Patrick in Torrox Costa gereden waar ze een nieuwjaarsborrel hadden georganiseerd voor voornamelijk Nederlanders. We hadden het hotel nog niet gezien van Carina en Patrick en behalve de weg ernaar toe - vreselijk over een industrieterrein en tussen allemaal kapotte kassen - was het een leuk hotel met zelfs een tennisbaan, misschien dat we daar ooit eens een balletje kunnen gaan slaan?

Het was bitter koud die dag, het sneeuwde zelfs een beetje toen we wegreden. Toen we als eersten arriveerden in het hotel ben ik ook snel bij de open haard gaan zitten met mijn korte jurkje, brrrrrrr :)
Het was erg gezellig en we hebben een heleboel bekenden en een aantal nieuwe mensen ontmoet. Ze gingen rond met hapjes, frikandellen, bitterballen, hollandse kaas en later ook toastjes met filet americain, hmm! Carina vertelde dat er onlangs in Algarobbo - vlak bij de Spar - een nieuwe winkel is gerund door Belgen die heerlijke vleeswaren, salades en andere lekkernijnen verkopen, snel eens gaan kijken!

Na de lunch zijn we straks een eindje gaan wandelen met de honden, Paul wilde nog wat foto's maken waar er nog werk aan de weg is en een paar takken van olijfbomen afknippen die nu langs de auto schuren omdat je op sommige plekken aan het randje van de weg moet rijden.

Voorjaar in de natuur

We liepen een stukje verder waar in de doorgaande weg naar Alcaucín in een bocht echt een heel enge kuil is ontstaan en waar de pijpen nu boven de weg uitsteken om daar nog wat stenen in te gooien.

Ik besloot om via de oude ruine langs de andere kant eens terug te lopen met de honden om te kijken waar ik dan uitkwam. Na een paar meter begon een jager naar me te roepen dat ik daar niet mocht komen met de honden, grrrrrrrrrrr. Ik teruggeroepen dat ik op weg was naar huis en dat we zo weg waren, hij riep me nog vanalles na wat ik gelukkig niet kon verstaan. Een stukje verder snapte ik waarom hij niet wilde dat ik daar liep want wat ik daar zag: een kerel in camouflage kleding achter een camouflage tent met vlakdaarbij een vogel (ik denk een patrijs) in een kooitje die weer gecamoufleerd was met gras. Ik vermoed dat die vogel andere vogels moet lokken zodat ze die kunnen neerknallen........... uiteraard moesten Dorus en Kaat even aan die kooi met die vogel ruiken dus je begrijpt dat jager nummer 2 ook niet blij met ons was. Weer snel verder, het dal overgestoken en na wat geklim kwam ik bij het huis van Adolfo uit.

Paul was nog niet terug maar ik had het hekje maar al dicht gedaan zodat de honden binnen zouden blijven maar toen Paul terugkwam stond het hekje open en was Dorus weer pleite. Toen ik het verhaal aan Paul vertelde sprong hij bijna uit zijn vel en zijn we snel Dorus gaan roepen want ik was bang dat hij misschien weer naar die vogel wilde gaan! Gelukkig kwam Dorus later via de andere kant teruglopen maar Paul was nog steeds woedend. Snap je nu de titel?