31 maart

Maart was qua weer een erg koude, natte en zeer winderige maand! Het slechte weer dat we vorig jaar in februari hadden kwam nu in maart.

Tot twee keer toe waren de omliggende bergtoppen bedekt met sneeuw.

Daarom hebben we de afspraak met makelaar nummer 2 tot 2 keer toe verzet, de weg was zo slecht en foto's met het zonnetje zijn altijd aantrekkelijker.

Midden maart was het weer tijd voor de Diva bijeenkomst. Twee Diva's hadden voorgesteld om naar Bar Italia te gaan in Torre del Mar. Wat een leuke suggestie! Klein tentje, mini-terras eigenlijk ook maar het eten was heerlijk. De eigenaren doen ook heel erg hun best en binnen is het erg orgineel (voor Spaanse begrippen dan he) ingericht!

De mini-hapjes tiramisu, pizza en bruchetta werden bijzonder op prijs gesteld.

Dat is het leuke dat iedereen met suggesties komt voor de locatie. Bar Italia is typisch zo'n zaakje waar ik zelf niet zo snel naar binnen zou zijn gegaan maar waar we nu toch zeker met zijn tweetjes een keertje gaan eten.

De komende maand gaan we met de Diva's voor het eerst 'gastvrouw in eigen stad' organiseren. Marian en Margot die in Arenas wonen zullen ons kennis laten maken met alle leuke plekjes in Arenas, lijkt me heel leuk.
Zo krijgen we hopelijk nog veel te zien in onze regio dit jaar. Wellicht dat Inge en ik Canillas de Aceituno willen laten zien maar dan moeten we toch eerst eens gaan kijken wat echt de moeite waard is om te bekijken. Als je er zelf 'woont' zie je vaak dingen ook niet meer die wel de moeite waard zijn!

Toen ik na de Diva's naar de auto liep met Renate dacht ik even dat we te paard terug moesten :), gelukkig hadden ze alleen maar goed op de auto gepast.

Kaatje was de laatste tijd een beetje raar aan het doen met het eten 's morgens. Naast de bak liggen en niks willen eten. Onze veelvraat?? 

Maar twee weken terug lag ze te jammeren en te huilen op de bank. Ze kon er duidelijk niet vanaf en toen we haar probeerden op te tilden gilde ze van de pijn. Na wat geduw en trekken kwam ze er dan toch vanaf, met lopen zag je eigenlijk niks aan haar maar ze kon duidelijk niet meer springen.
Omdat we toch nog voor haar inenting moesten gaan zijn we de dag erna met haar naar Mario gegaan. Toen we haar in de auto wilden tillen om naar Puente te rijden sprong ze er zelf in.....euh?

Mario heeft haar grondig nagekeken maar kon niet echt iets vinden. Uiteraard kreeg ik weer stevig op mijn kop dat ze veel en veel te zwaar is en dat eventuele klachten daar ook mee samen konden hangen.
Toen we haar op de weegschaal kregen bleek dat ze ook 25 kilo weegt, dat had ik niet gedacht! Dorus is iets groter, perfect op gewicht en weegt 22 kilo. Dieet dus!
Ze kreeg een pijnstillende injectie en we hebben het dieet besproken. Mario had het op een gegeven moment zelfs over 100 gram brokken per dag maar dat vind ik echt te weinig.
Ze krijgt normaal 260 gram per dag en dat hebben we inmiddels teruggeschroefd naar 175 gram per dag - en geen extraatjes meer! - en het lijkt erop dat ze al iets is afgevallen.  De meegekregen pijn medicatie heb ik haar niet meer hoeven te geven want toen we terug waren sprong en rende ze alweer als een gek rond.

Het probleem van 's morgens bij de bak eten liggen is nu dus ook opgelost want ik denk dat ze echt wel honger heeft.... ze zou ongeveer 1 kilo per 15 dagen kunnen afvallen en ze moet naar 20 kilo toe. Even volhouden nog Kaatje!

Het is ook de tijd om wat groentes te planten, de bakken zijn zo zielig leeg. Bij Las Palmas vanalles en nog wat ingeslagen, dit jaar ook eens broccoli proberen en pepinos. De pepinos (kleine komkommers) heb ik achter gezet want die planten gaan kruipen over de grond en nemen veel plaats in.

Nadat we ze een paar weken niet had gezien stonden Sarah en Jolly ineens weer voor de deur. Dolle pret met zijn 4-en, daarna had ik een aantal groentenplantjes minder in de bakken staan.......

Het regende die avond maar ze weigerden om weg te gaan en stonden heel zielig bij de achterdeur. Maar hoe zielig ik het ook vind, als ik begin met ze binnen te laten dan is het einde zoek. De dag daarna hebben we ze daarom maar zelf teruggebracht.

Sarah was deze week er weer, zonder Jolly dit keer, zo te zien had ze vastgebonden gelegen maar had ze een touw kapot getrokken. Die avond kwam de eigenaar haar weer halen. Als je haar dan ziet als ze hem ziet aankomen en hoe ze dan naar mij rent........ tja

De nieuwe afspraak met makelaar 2 was inmiddels gemaakt en we wilden persé nog een aantal klusjes afkrijgen voor die tijd. Druk schoongemaakt (bestrating), gevoegd, geschilderd, gemetseld, gestuct, onkruid weggehaald etc etc.

En toen was het FEEST want het aller aller aller laatste stuk is nu dus gestuct, hoera, daar moet op gedronken worden!

Wat een keurige oprit he?!

De makelaar was er dinsdag en net toen ze kwamen aanrijden brak het zonnetje door. Ze waren erg enthousiast over het huis, de tuin en de omgeving en tot onze grote opluchting kwamen ze op precies dezelfde waarde uit als wat wij zelf wilden vragen, in tegenstelling tot de makelaar uit Torre del Mar.

We zijn nu nog aan het kijken welke derde makelaar we eventueel nog laten evalueren.

Vandaag is het echt heerlijk weer, zo'n 27 graden en ik heb straks lekker buiten een beetje siësta gehouden met Karel. De komende dagen blijft het lekker warm en daarna weer een paar graden koeler. Niet zo erg, want ondanks dat de things-to-do-lijst een stuk korter is, zijn we er nog niet helemaal.

Maar eerst morgen naar Torremolinos om Paul zijn paspoort op te halen en uiteraard onze favoriete bouwmarkt te bezoeken voor (hopelijk) wat laatste spulletjes.

In Nederland zou het dit weekend ook lekker weer worden, geniet ervan allemaal!

Maart heeft iets in zijn staart?

Mopperdemopper.............
Ik weet het, ben eigenlijk altijd wel opgewekt en positief in mijn weblog. Dat heeft enerzijds er mee te maken dat we een lekker leventje met ons 2-en en onze beestenboel hier hebben, anderzijds vind ik het ook niet nodig om de lezers van deze weblog te vervelen met een hoop gezeur terwijl er eigenlijk niks te klagen valt.

Maar soms, zeker als maart zijn staart roert - ja ik weet wel hoe het moet :) - kan ik me ook niet onttrekken aan wat negatieve gedachten.

Laten we bij het begin beginnen, we wilden graag de mening hebben van een aantal makelaars of we met onze vraagprijs enigszins in de buurt komen van de 'marktwaarde'. Stapten we in Puente Don Manuel bij een Engelse 'dame' binnen, die was niet eens geïnteresseerd om het huis in de verkoop te nemen. Nou ja, we vonden haar - en niet om wat ze zei maar gewoon haar persoonlijkheid - ook bijzonder onsympathiek dus dat was allemaal niet zo erg. Makelaar in Torre del Mar bezocht en die kwam een aantal dagen later kijken. Hij was erg enthousiast over het huis, iets minder over de weg, en hij kwam al redelijk in de buurt.
Makelaar 2 zou morgen komen kijken maar omdat het zo enorm plenst heb ik vanmorgen de afspraak verzet naar volgende week.

Want daar komt punt 2; zoals ik al vaker beschreven heb zorgt Paul ervoor dat onze weg berijdbaar blijft. Lagen we vorige week even siësta te houden, hoor ik een 'grote machine' voorbijkomen. Verdomd als dat geen bulldozer is zeg ik tegen Paul. Hij als een haas uit bed en jawel hoor, Antonio in zijn 4x4 voorop en een bulldozer erachter aan! Snel aankleden en Paul met de honden de voertuigen achterna.

Blijkt Antonio het plan te hebben om een muur te bouwen - kom ik nog op terug - bij zijn huis en de conditie van de weg was zodanig dat de cement-trucks niet omhoog konden volgens hem.  Dus eindelijk die instorting wat weggehaald, op zich positief natuurlijk, maar ook weer een hoop kanaaltjes van Paul dichtgegooid.

Waarom? Antonio wil een muur bouwen bij een huis van hem dat te koop staat omdat ik had aangegeven dat mijn klanten allemaal als feedback geven dat het huis van Bob er te dichtbij staat. Dat verhelp je niet met een muur maar zorgt wel voor wat meer privacy. Bovendien zouden de restjes beton gebruikt worden om wat goten naast en over de weg te voorzien van beton.
Dus uiteindelijk was het hele weg-schrapen mijn schuld :)
Paul zijn bezwaar dat als het zou gaan regenen werd weggewuifd met ; ach het is maart, het gaat niet meer regenen hoor!

Stipje in het midden is Antonio die een rotsblok verwijderd

Yeah right, sinds gisteren is het weer losgebarsten en de weersvoorspelling zegt niet veel goeds over de komende twee weken.
Alleen, wisten we dat gisteren overdag nog niet en heb ik 8 uurtjes hard doorgewerkt om de muur achter het huis bij te stuccen, te schilderen en de bestrating zodanig schoon te maken dat ik vandaag zou kunnen invoegen.... Inmiddels ligt dus de verf vermengd met regenwater en een deel van de stuc op de bestrating, mopperdemopper........

Dorus en Kaatje zijn steeds de tel kwijt mbt de schaapjes

Was er nog iets? Ohja, de spaanse bureaucratie!
Vorige week kregen we een rekening van de gemeente voor het waterverbruik. Op zich niks raars natuurlijk, maar we betalen al twee jaar de jaarrekeningen aan de provincie voor het water. Aangezien de rekening maandag al betaald moest worden gingen we even naar het gemeentehuis om te vragen welke rekening nu betaald moest worden. Francis aan de balie kon ons niet helpen dus werden we naar boven gestuurd om Pilar om opheldering te vragen. Pilar was nergens te bekennen dus ondertussen konden we genieten van het feit dat een vrouw uit het dorp ruzie had met een andere vrouw over hoe bloedworst gemaakt moest worden, een zaak die zo ernstig genomen werd dat de vrouw uiteindelijk op audiëntie mocht bij de burgemeester himself om verhaal te halen............
Blijft raar dat een burgemeester die veroordeeld is en een aantal jaren geen publieke functie meer mag uitoefenen nog steeds als burgemeester fungeert omdat er nu eenmaal geen andere burgemeester is en de verkiezingen pas in mei zijn??? Ook de corrupte burgemeester van Alcaucín heeft zich trouwens weer verkiesbaar gesteld.

Paul kreeg helemaal de ziekte van dat wachten maar uiteindelijk kwam Pilar dan toch achter haar bureau zitten. Wat blijkt, omdat de gemeente ons postbusnummer niet heeft kunnen ze ons geen rekening sturen voor het water en dragen ze de incasso over aan de provincie. De provincie stuurt vervolgens een rekening naar ons niet bestaande adres en die wordt dan betaald.....euh.... en hoe komt het dan dat we deze rekening nu wel hebben? Tja, dat was een lastige vraag dus hebben we ons postbusnummer doorgegeven en vanaf nu mogen we dus rechtstreeks aan de gemeente betalen. Volgende maand nog regelen dat het automatisch afgeschreven kan worden - dat kon nu niet omdat de vervaldatum vandaag is! - en dan zijn we daar ook weer vanaf (na 2,5 uur of zo....)

Vervolgens nog 5 kleine olijfboompjes gekocht in Puente en wat zakken cement en capa blanca. Hebben we voor een zak capa blanca (om te stuccen) meer dan 11 euro betaald bij de bouwmarkt, lokaal kost zo'n zak dus maar 3,50. Bovendien gaat het stuccen een stuk makkelijker, hadden we dat maar eerder ontdekt.
Die capa blanca is dus gisteren op de muur gesmeerd met het nu bekende resultaat....

Afgelopen vrijdag waren we naar Torremolinos gereden omdat Paul zijn paspoort vernieuwd moest worden. In de stromende regen - ja alweer - door Torremolinos gerend met onze mini-paraplu om de juiste fotograaf te vinden en vervolgens naar de ambassade. Op zich lekker om weer iets in het Nederlands te regelen, jammer dat de dame van de ambassade helemaal geen humor heeft. Tegenwoordig moeten er ook vingerafdrukken genomen worden voor een paspoort trouwens.

Ondertussen zat ik me te vervelen maar gelukkig was er op de weg voor de ambassade gezorgd voor wat vermaak, hoeveel mannen heb je nodig om wat zand van de weg te scheppen op een rotonde waar iedereen moet afbuigen?

Daarna zijn we doorgereden naar Christel en Luc in Alhaurin. Chris uit Belgie was er ook en ze was net jarig die dag, nog een keer proficiat Chris!

Christel (L) en Chris (R)

Lekker paëlla gegeten voor de lunch en daarna bijgepraat over de organisatie en andere zaken.
1 van de pupjes was erg ziek, waarschijnlijk in shock, en erg koud dus Paul heeft hem nog een tijdje geprobeerd warm te wrijven. Helaas heeft het niet mogen baten en is het pupje diezelfde avond overleden.

Er was weer een ontzettend lief hondje, Lady. Ze hadden haar gevonden met gezwollen melkklieren maar haar pupjes waren nergens te bekennen. Christel had diverse pupjes die eigenlijk met de fles gevoed moesten worden en die hebben ze bij Lady gelegd en gelukkig accepteerde ze dit! Het was ook een hele opluchting voor haar natuurlijk om haar melk kwijt te raken. Ontroerend!

Achja, als ik dit weer allemaal zie terwijl ik zit te schrijven denk ik, wat valt er nu te zeuren?
Ik beloof om niet meer - al te vaak - te mopperen :)