donderdag, juli 26, 2007

Spelen, spelen en nog eens spelen!



Gisterochtend was Dorus erg ziek, hij had heel erg diarree en braakte de hele tijd. Hij begroette me 's ochtends ook niet en ik moest zoeken waar hij was. Hij bleek achter de bank te liggen, helemaal zielig.
Rond de middag heb ik Christel gebeld of het normaal was dat een puppy zo ziek is, en of het wellicht iets met de ontwormingskuur (die moet hij 5 dagen innemen) te maken had. Volgens Christel was het waarschijnlijk de enorme verandering die Dorus doormaakt, dus andere omgeving, ander voedsel, alle emoties etc etc maar als ik het niet vertrouwde dat we het even moesten afwachten en dan naar de dierenarts gaan als het niet beter ging. Hij wilde 's ochtends ook niet eten en helemaal niks drinken, zorgelijk dus.

's Middags had ik een kippenpootje voor hem gekookt, natuurlijk mooi gefileerd en in kleine stukjes gesneden, en hem dat samen met rijst gevoerd en dat vond hij wel smakelijk en later in de namiddag knapte hij goed op, gelukkig!

Maar jeetje, wat heeft dat beestje een energie!!!
Het is een cyclus van ongeveer een goed uur harstikke druk spelen, bijten en onderzoeken van vanalles en nog wat, om vervolgens in bonken te storten en een half uurtje of zo te slapen, en dat gaat de hele dag zo door :-)

's Ochtends sta ik nu rond 6 uur op, omdat jonge hondjes maximaal 6 uurtjes zindelijk kunnen blijven. Niet dat Dorus nu al zindelijk is natuurlijk, maar we proberen het gewoon!
Na iedere keer spelen, drinken of slapen, zet ik hem zo snel mogelijk op het zand, en meestal lukt dat wel - overdag natuurlijk! Maar als hij binnen is dan mislukt het nog wel eens. Maar vannacht had hij niet binnen gepoept, maarja misschien is dat gewoon een geluksdag geweest :-)!
Iedere keer als hij zijn behoefte heeft gedaan, sta ik te juichen als een gek en krijgt hij een beloning - volgens het handboek opvoeding van de hond!





Lekker bij de baas!

Hij vindt alles machtig interessant, en al het speelgoed dat wij voor hem hebben gekocht is blijkbaar te saai! Een bezem, de speeltjes van Karel, een huls van een keukenrol, de tuinslang, de trechter van de gieter etc etc, dat is pas leuk!



De vriendschap met Karel lukt maar niet. Dorus blijft toenadering zoeken, ondanks een paar flinke lellen die hij al heeft gekregen, maar Karel moet er niks van hebben.



Poging 1 vandaag




Nog een keertje





Ah Karel, kom op, ik wil gewoon met je spelen!


Af en toe blaft hij dan heel ruig tegen Karel (noujah, blaffen, het is meer een blafwoefpiep!) maar we blijven proberen!



Binkie he?

dinsdag, juli 24, 2007

Filmpje van Dorus

Dank jullie wel allemaal voor de felicitaties en leuke reacties!

Paul heeft net een kort filmpje gemaakt, dus als je het leuk vindt om hem 'live' te zien klik dan op de start knop/driehoekje :



Ook hebben we net wat foto's gekregen van Christel toen Dorus nog klein was!










Samen met (stief) broertjes en zusjes!

Casa Papacados compleet!

Zondag hadden we op de site van Rescue Dogs een leuke pup gezien. Meteen contact opgenomen en maandagochtend een afspraak gemaakt om 's middags naar het asiel in Alhaurin el Grande te gaan kijken.

Vantevoren nog de benodigde spullen gehaald zoals voer, speeltjes, etensbak, riem en een bench. Rond drie uur waren we in Alhaurin en werden we verwelkomd door Christel, Luc en de kinderen. De hond die we hadden gezien zat bij een foster familie, en Christel vertelde dat het nogal een dominante pup was. Meteen Karel in mijn achterhoofd hebbend leek me dat iets minder geschikt wellicht.
We hebben allerlei schattige honden en hondjes gezien en uiteindelijk stonden we voor het puppyverblijf. Ik had de foto van Dorus (voorheen Daliy) al gezien op de site en toen we hem in het echt zagen was het meteen raak!

De achtergrond van Dorus is een zielig verhaal. Hij werd gevonden samen met 8 andere pups (waarvan er al twee dood waren) toen ze een dag oud waren in een olieblik.. De placenta ed zat er nog gewoon bij. Christel en haar gezin hebben de pups grootgebracht met de fles, en de puppies moeten om de drie uur gevoed worden, dus je kunt je voorstellen wat een enorme klus dit is geweest! Ik vind het ook zo geweldig wat ze allemaal voor de dieren doen, petje af hoor!

Na de uitgebreide kennismaking ben ik met Christel naar de dierenarts gereden, en daar heeft hij zijn chip, tweede injectie en zijn paspoort gekregen, vanaf toen heet hij dus officieel Dorus!



We staan trouwens met foto's bij Christel op de site van RDE met felicitaties, erg leuk!

Na afscheid genomen te hebben van Christel, Luc en Shania, zijn we naar huis gereden. Thuis aangekomen hem voorzichtig voorgesteld aan Karel, maar de begroeting van Karel was niet echt hartelijk te noemen :-)
Hoge rug en staart, veel blazen en grommen. Dorus vond het allemaal erg vreemd, hij is natuurlijk gewend om met andere hondjes altijd lekker te spelen. Gelukkig heeft Karel hem tot nu toe nog geen lel gegeven, maar hij vind het helemaal niks!!!



Karel is des duivels!

Enfin, het avondeten smaakte Dorus goed - het is een echte veelvraat, bij de dierenarts woog hij 3 kilo, en de dierenarts zei dat het 2 kilo hond was en 1 kilo voer :-), hij heeft ook een lekker dik buikje! - daarna meteen even buiten gezet om te plassen (wat hij ook braaf deed!) en daarna het huis verkennen.
Vervolgens sleepte hij alle speeltjes mee in zijn bench en viel doodop in slaap.

Ik dacht even rust te hebben :-) maar na een 20 minuten was de slaap alweer voorbij!
Even buiten met hem rondgelopen, en we liepen op een gegeven moment bij het zwembad, toen hij ineens besloot om met een fikse aanloop op het luchtbed te springen!! Dat ging natuurlijk mis want het luchtbed schoot weg, en hij viel met een flinke plons in het zwembad!
Meteen heb ik hem uit het zwembad gevist maar hij was heel erg geschrokken...

's Avonds laat heb ik geprobeerd de bench al dicht te doen, maar dat vond ie maar niks. Piepen, nog harder piepen, mauwen, blaffen etc wisselden elkaar af. Omdat ik het een en ander gelezen had over de eerste dagen van een pup, toch maar besloten om de deur dan niet dicht te doen. We zullen de komende tijd flink moeten trainen want het is toch echt de bedoeling dat hij op korte termijn in de bench slaapt, en dat we hem daar ook in kunnen laten als we weggaan (over een tijdje pas natuurlijk!).




Om half 1 rolde ik doodmoe in mijn bed. Ik was voor de wekker (die ik op 6 uur had gezet!) wakker en werd enthousiast begroet. Ik was niet snel genoeg en Dorus ging onmiddelijk plassen binnen, soit, de keukenrol, dweil en mop zullen vaak gebruikt worden de komende tijd :-)!

Na zijn ontbijt buiten gespeeld (ondanks alle speeltjes vind hij een afgedankte muis van Karel het allerleukste!), en daarna heb ik hem het middel tegen wormen gegeven. Onmiddelijk met hem een stukje gaan wandelen hier op de weg, en meneertje heeft al braaf gepoept tijdens de wandeling.



Lekker spelen



Om vervolgens helemaal voor pampus te liggen!

Zometeen maar eens even gaan googlen want ik snap die benchtraining niet helemaal, en kijken of er een oplossing te vinden is dat Dorus niet het eten van Karel opeet, op dit moment heb ik het eten van Karel maar op de diepvries in de bijkeuken gezet.
Tips en adviezen zijn van harte welkom!!!

Maar Casa Papacados is nu dus compleet!
Voor degenen die de blog nog niet zolang lezen. Papacados is samengesteld uit: PAul PAtricia CArlos (alias Karel) DOrus.

Maar we zijn dolblij met Dorus, en ik zal jullie vast gaan vervelen de komende tijd met veel verhaaltjes en foto's :-)!!!

zondag, juli 22, 2007

Rustige zondag



Hoera, de 'vloer' achter het huis is nu klaar, dus kan Paul beginnen met het metselen van de muur. Of gaan we eerst aan de bestrating beginnen :-)?

Maar het is erg warm, dus van klussen behalve af ten toe een gestolen uurtje is geen sprake van op dit moment. De airco loeit volop en we maken meerdere malen per dag dankbaar gebruik van het zwembad!
Het vakantieseizoen is hier echt losgebarsten, juli is blijkbaar de meeste populaire vakantiemaand van de Spanjaarden, alhoewel ik heb begrepen dat de bouw altijd in augustus plat gelegd wordt, maar dat zullen we dan volgende maand dan wel zien.

Gisteren zijn we op bezoek geweest bij Henny en Inge, en hebben hun mooie casa bewonderd. Het ziet er reuze gezellig uit, en met name de keuken vond ik supermooi. Leuk om te zien dat zij ook niet alle standaard 'Antonio-elementen' in hun huis hebben, waardoor het meteen meer uitstraling heeft! Zij hebben de muren heel zachtgeel geschilderd, wat ook super mooi is, maarja de gedachte aan onze muren nog een keer te schilderen............
Hemelsbreed wonen we niet zover bij elkaar vandaan (er staat 1 berg tussenin waardoor we elkaar net niet kunnen zien bij wijze van spreken!), maar met de auto is het toch een kwartiertje rijden.

Ze zijn - ondanks dat ze hier pas vanaf april wonen - heel actief geweest in de tuin, en hadden al vele planten/bloemen en groentes ed geplant, dus weer ideeen opgedaan voor hier! Ik heb zelf ook zaad meegenomen uit Nederland voor o.a. Lathyrus maar ben daar helaas in het voorjaar niet aan toeggekomen, dus ik ga proberen in september om dan nog plantjes te kweken. Maar de Lathyrus bij Inge deed het erg goed, dus er is hoop!



Foto van internet helaas!


Na een gezellige borrel zijn we met zijn vieren rond 21:30u naar Torre del Mar gereden, en er zeker een half uur over gedaan om een parkeerplaats te vinden!
In juni was er geen kip te zien in Torre del Mar, maar nu is het top hoogseizoen.

Het was heel gezellig, er was kermis, speciale kraampjes met allerlei spulletjes zijn alleen 's avonds open en alle restaurants en terrasjes zitten afgeladen vol!

Wij wilden een hapje eten, maar er stonden gewoon rijen wachtenden bij de restaurants voor een tafeltje en wij zijn het hele centrum doorgelopen op zoek naar een plekje. Uiteindelijk zijn we naar Casa Miguel gelopen en daar heeft ober Antonio (ja ze heten hier bijna allemaal Antonio :-)) toch nog een tafeltje voor ons weten te versieren.
Er speelde een live bandje en het was super druk.

Het eten was matig - zeker voor Inge die iets heel anders kreeg dan ze gedacht had! -maar daarna hebben we ons nog getrakteerd om 1 uur op een heerlijk ijsje bij BuenaVista!
Ook op dat tijdstip was het nog steeds mega druk, inclusief de kleine kindjes die dan nog lekker aan het rondrennen zijn op dat tijdstip!
Maar het is zo leuk om te zien hoe de Spanjaarden hun avonden op straat doorbrengen, op een terras of gewoon op een bankje of stoepje zittend, druk pratend natuurlijk.

Je krijgt echt het idee dat je op vakantie bent, en we concludeerden met zijn vieren dat we ons gelukkig mogen prijzen dat we hier mogen wonen!




Ook van internet! Waarom heb ik nooit een camera bij me op het goede moment??



We waren - voor ons doen! - erg laat thuis, dus zondag lekker rustig aan (nouja dat doen we altijd wel! Maar als legitiem excuus kan ik nu aanvoeren dat we een drukke week achter de rug hebben :-) zie vorige blog!).




's Ochtends genieten van het uitzicht

woensdag, juli 18, 2007

Emi-immigratie

WOENSDAG
Het uitschrijfbewijs van Nederland was aangekomen en we zijn naar het gemeentehuis in Canillas de Aceituno gereden. Daar vertelden ze me dat de mevrouw die dat normaal doet vakantie had tot 30 juli en dat we dan maar terug moesten gekomen. Ik uitleggen dat dat wel erg vervelend is omdat we het inschrijfbewijs nodig hebben om de verzekeringen in te laten gaan.
Dus zou die man die collega bellen en om instructies vragen, en dan moesten we donderdag maar weer terugkomen.

Maar 's ochtends onder de douche bedacht ik me ineens dat we waarschijnlijk wel pasfoto's nodig zouden hebben en die hadden we natuurlijk niet.
Dus zijn we nadat we weggingen bij het gemeentehuis doorgereden naar Velez- Malaga om foto's laten maken. Omdat het nogal warm was, werd ik zelfs gepoederd door de fotograaf voor de foto!
Paul niet trouwens :-)

Nog wat andere boodschapjes gedaan en daarna zijn we naar El Borge gereden. We hadden er al diverse malen over gehoord, maar wij vonden er niet veel aan en konden geen bar of restaurant vinden. Later zag ik op internet dat het inderdaad helemaal niet zo toeristisch is, maar als in september het oogstfeest wordt gevierd, is El Borge blijkbaar het middelpunt van de streek.



El Borge, foto van internet want we hadden natuurlijk geen camera bij ons!


We zijn een stukje teruggereden naar Almachar. Phoeh, dat is heel steil en we hadden aan de rand van het dorp geparkeerd en moesten dus helemaal naar boven lopen via allerlei smalle straatjes en trappetjes (met mijn slippertjes aan natuurlijk!). Aangezien het 36 graden was droop het zweet van ons af! Toen we eindelijk boven waren bleek dat het enige restaurant waar je behoorlijk kon eten bij de ingang van het dorp was :-)!
Gelukkig vonden we een makkelijke weg terug die niet zo steil was en hebben we lekker uitgebreid geluncht. Eerst een salade, toen gazpacho met brood, en vervolgens gegrild varkensvlees met frietjes. Natuurlijk een paar biertjes gedronken en een grote fles water en als toetje een kopje koffie, en we moesten we 16 euro afrekenen. Kijk daar kun je nog eens van uit eten gaan :-)



Almachar, foto van internet

DONDERDAG
's Ochtends weer naar het gemeentehuis en daar was het een drukte van belang. Na een half uurtje wachten werden we opgemerkt door de man van de vorige dag, en werd er een collega bijgehaald die een beetje Engels sprak.
Weer vroegen ze of we de Escritura (registratie in het kadaster) van het huis hadden, maar we hadden woensdag al uitgelegd dat we dit nog niet hadden – de papieren zijn in april ingediend en duurt een maand of 4 dus... - maar uiteindelijk gingen ze accoord toen we de Nota Simple lieten zien en nog wat andere documenten.
De gemeenteambtenaar ging toen ijverig zitten typen (dat formulier heb je natuurlijk niet standaard op je pc staan.....) en na twintig minuten of zo hadden we eindelijk het felbegeerde Empadriemento certificaat.
Dan ben je nog niet echt ingeschreven in de gemeente, maar je toont ermee aan dat je een huis bezit. Toen ik vroeg hoe het nu zat met het aanvragen van Residencia gingen ze met hun oren flapperen want daar hadden ze echt geen idee van!

Mijn volgende vraag was hoe het zat met de 1800 euro borg die we hebben moeten betalen in het kader van 'herbebossing'. Volgens mij hebben we aan onze verplichtingen voldaan nu er boompjes staan, de grond netjes onderhouden is en er irrigatie is aangelegd.
De gemeentearchitect werd erbij gehaald en informeerde ons dat we dan maar een landbouwinspecteur moesten inschakelen die een technische verklaring zou opmaken...
Deze wending van het verhaal was compleet nieuw voor ons!

Dus zijn we vervolgens naar Ana (kantoor Antonio) gegaan en ook zij wist hier niks van, maar in het geval van Ana zegt dat niks :-)
Gevraagd of zij dit wilde bespreken met Antonio.

Vervolgens naar de bank - waar we weer ellenlang moesten wachten - en gevraagd aan Antonio (de man bij de bank heet ook Antonio om het makkelijk te maken) of ze misschien eens een specificatie wilden maken van de duizenden euros die we hebben moeten betalen ivm de kosten van de hypotheek. Hij zou het bespreken met de bankdirecteur en dan moesten we maar eens terugkomen.
Inmiddels was de andere Antonio (bouw) ook bij de bank binnengelopen en Ana had hem al ingelicht. Hij vertelde ons dat hij dat verhaal van die inspecteur nog nooit had gehoord, maar wist wel dat dit grapje zeker 600 euro zou gaan kosten! Antonio heeft toegezegd met de gemeente te gaan praten of dit niet anders geregeld kan worden.
We baalden nogal, dit is weer typisch ontmoedigingsbeleid, ze hopen gewoon dat je het er maar bij laat zitten. Niet dus, het is voor ons een principekwestie geworden om die 1800 euro borg terug te krijgen!

Inmiddels was het te laat om nog naar Caleta de Velez te gaan (Gestoria Martin is alleen maar 's ochtends open) dus liepen we terug naar de auto.
Daar kregen we nog een verrassing, namelijk een parkeerboete van 50 euro! Maarja, we gokken erop dat de boete niet doorgespeeld wordt naar Nederland, en aangezien het kenteken van de auto binnenkort niet meer bestaat en we een Spaans kenteken krijgen, dat de boete ergens verdwijnt in een spaanse bureaulade...

Vrijdag
's Ochtends naar Caleta de Velez gereden, en om 10:10u stonden we voor een gesloten deur bij Gestoria Martin! Paul bij de 'buren' gaan vragen of zij wisten of het kantoor nog openging en zij informeerden hem dat het niet altijd open was op vrijdag, maar soms wel...

We hadden alle mogelijke documenten bij ons, dus besloten we naar het politiekantoor te gaan om in ieder geval het aanvraagformulier voor Residencia op te halen. Als je daar binnenkomt moet je een nummertje trekken uit zo'n apparaat, maar de nummertjes waren op, en er waren zeker 50 mensen binnen in die kleine ruimte!

Tja en nu? Toen zag Paul een rol nummertjes op een buro liggen bij de Extranjero afdeling, handig he? Goed, een nummertje genomen en we waren al relatief snel aan de beurt (niet helemaal eerlijk, sommige wachtenden hadden de rol met nummertje dus niet gezien!). De medewerkster - met een indrukwekkend decolleté in een zeer laag uitgesneden t-shirt overigens - gaf ons een formulier en schreef op de achterkant welke documenten we nodig hadden.

Hoera, die bleken we allemaal bij ons te hebben, maar we moesten wel nog wat kopieën maken. Dus de straat ingelopen en verderop vonden we een winkeltje waar we konden kopieren.

Maar op het aanvraagformulier stond onderaan een bedrag geschreven en we hadden begrepen dat we dit eerst moeten betalen voordat ze verder konden gaan. Eerst zitten wachten in een ander kantoortje van de politie in de hoop dat we daar konden betalen totdat ik de achterkant van het formulier had ontcijferd en las dat je het blijkbaar bij een bank moet betalen.
Een bank gezocht en daar weer geduldig in de rij gaan staan. Het betalen kon ook nog daar en na veel stempels, handtekeningen en 13,40 euro betaald te hebben stonden we weer buiten.

Terug naar het politiebureau - we zagen Helmut en Renate Bruns zitten bij 'onze' kapper dus even gezwaaid - en weer een nummertje gevraagd.
Uiteindelijk mochten we weer op audientie bij een nors kijkende vrouw (ik denk dat haar collega naar huis was gegaan om een ander t-shirt aan te trekken!), maar toen bleek dat we een kopie van het aanvraagformulier hadden moeten maken.
Zucht....... weer naar het winkeltje om kopieën te maken, en toen we voor de 3e keer terugkwamen zijn we heel brutaal meteen aan haar bureau gaan zitten.
We mogen nu over 2 maanden terugkomen en dan gaat deel II van de Residencia beginnen, wat dat ook mag inhouden!

Toch een beetje triomfantelijk dat dit zomaar in '1' keer gelukt was, besloten om weer naar Caleta de Velez te rijden om te kijken of het Gestoria toch open was. Dat bleek zo te zijn en daar hebben we alle papieren van de auto en andere documenten ingeleverd. Ik heb nu geen kentekenbewijs meer, alleen nog een bewijs dat de papieren ingenomen zijn. De mevrouw ging driftig bellen, want er moest een inspecteur naar de auto komen kijken en die man had vakantie vanaf volgende week.
Dus of we 's middags om half drie terug wilden komen want dan had de inspecteur tijd voor ons.

Vervolgens naar het verzekeringskantoor Lopez en de aanvraag voor de ziektekostenverzekering gecompleteerd (ze zeiden vorige keer dat ze ook het certificaat Empadriemento nodig hadden maar dat bleek nu niet nodig te zijn....) en als het goed is gaat 1 augustus a.s. de verzekering in!

Na een snelle lunch weer terug naar Caleta en de inspecteur stond al te wachten. Hij controleerde het chassisnummer, de banden, de kilometerstand en dat was het dan. Volgende week wordt er nog een afspraak gemaakt bij het ITV om de auto technisch te laten keuren (wat de rol is van deze inspecteur is ons niet echt duidelijk maar alla, waarschijnlijk werkt hij voor het Dirección General de Tráfico (DGT oftewel Spaanse RDW) hadden we ons bedacht en dat staat natuurlijk los van het ITV, alhoewel....).

Maar we waren helemaal blij wat we allemaal hadden kunnen regelen op een halve dag, ongelofelijk. Het lijkt misschien niks voor de lezers :-) maar nu we de spaanse bureaucratie hebben leren kennen, vind ik het toch een prestatie!

Op de terugweg even boodschappen gedaan, en toen we thuis de boodschappen aan het wegruimen waren, viel er een grote glazen pot honing op mijn hoofd, auwa, dat drukte de pret wel even... ik ben nu een grote buil op mijn hoofd rijker!
Maar toch, het was een goede dag!!!!!!

maandag, juli 16, 2007

Nieuwe blog nu ook in English / Blog in English available

Op veler verzoek heb ik een nieuwe blog gemaakt in het Engels. Deze is wel een stuk beknopter dan de Nederlandse versie! Ik zal beide versies gaan bijhouden, dus deze blog blijft gewoon in het Nederlands.

Upon request I made a blog of our life here in Spain in English. The English version is more brief then the Dutch version!

Papacados blog in English

donderdag, juli 12, 2007

Adios Holanda!

Het is een feit : vandaag zijn we (dank je wel nog Olga!) uitgeschreven uit Nederland! Het document is gescand al in ons bezit, en het origineel onderweg per post. Laten we hopen dat de Correos dit document niet kwijtraakt....






Alhoewel Paul het niet helemaal met me eens is, vind ik het best een mijlpaal!
Ik had al telefoon verwacht van Jan-Peter Balkenende haha, maar bij nader inzien zal hij wel blij zijn dat twee mensen die toch niet werken lekker uit zichzelf weggaan :-)

Gisteren was het plan om te beginnen met de invoer van de auto, maar zoals eerder aangegeven kon ik ondanks een hoop gegoogle geen eenduidige informatie vinden over de procedure.
Dus aangenomen dat de eerste stap was naar het ITV (keuringscentrum voor voortuigen) gaan maar dat bleek natuurlijk niet te kloppen.

Ik kreeg een net papiertje van de mevrouw bij het ITV dat we ons maar moesten melden bij het Colegio Oficial de Peritos. Nou daar had ik nog nooit van gehoord ondanks alle info die ik had verzameld.
We bedachten dat we daar waarschijnlijk ook wel weer weggestuurd zouden worden en dus hebben we ons gemeld bij een Gestoria in Caleta de Velez, zij gaan het importeren nu voor ons doen. Het is blijkbaar een onmogelijke zaak om dit zelf voor elkaar te krijgen.

Maar voor het importeren hebben we een inschrijvingsbewijs van de gemeente hier nodig, vandaar dat we ons nu maar echt hebben laten uitschrijven.
Daar zag ik voor het eerst wanneer ik in Nederland ben ingeschreven, en het was mijn 25-jarig jubileum in Nederland (in 1982 vanuit Belgie)!

Met het inschrijvingsbewijs van de gemeente moeten we ook naar het verzekeringskantoor, dan kunnen we de ziektekostenverzekering en dergelijke laten ingaan en snel de boel in Nederland opzeggen, want het is hier wel een stukje goedkoper!

Zo gaan we hier ongeveer 140 euro betalen voor de ziektenkostenverzekering, maar wel voor ons allebei!
Wel worden medicijnen hier niet vergoed en ook de tandarts is voor eigen rekening (dat verklaart het gebit van vele Spanjaarden!).
Voordeel is hier wel dat je 1x per jaar medisch helemaal doorgelicht wordt op kosten van de verzekering, wel wat anders dan in Nederland waar dat alleen gebeurt als je klachten hebt.

De ballen gaat nu rollen, en we zullen de komende tijd veel tijd kwijt zijn met ons te registreren en alles in orde te krijgen.
Wachten is hier de normaalste zaak van de wereld, en het mooie is dat nooit niemand zich daar druk om lijkt te maken, behalve wij af en toe :-)
De Spanjaarden zijn wel erg sociaal, en voorkruipen oid zoals in Nederland toch wel veel voorkomt gebeurt hier niet. Je vraagt netjes : 'Lo ultimo', en dan wijzen ze aan wie als laatste aan de beurt is, en daar sluit je dan achter aan.

Alhoewel, nu ik erover nadenk, voorkruipen wordt hier wel veel gedaan, met name de oude dametjes in de winkels hebben altijd haast, en door het gebrek aan kennis van Spaans, doe je daar niet erg veel aan. Ik heb de indruk gekregen dat als je binnenkomt en je zegt dat je maar 1 dingetje nodig hebt, dat de cassiere besluit dat ze dan rustig voor mogen gaan. Op zich is dat ook niet heel erg, maar dan gaan ze wel 10 minuten staan te kletsen aan de kassa :-)
Nu lach ik erom, maar soms is het knap vervelend.

Op zich zijn winkelbediendes en cassieres ook erg vaak druk met zichzelf, en laten ze je rustig een kwartier staan totdat ze een keer uitgeklept zijn. We hebben dit al vaak besproken met de Nederlanders hier en velen beschouwen dit als uitermate onbeschoft. Wat de etiquette hiervoor is (mag je inbreken op een gesprek, of moet je wachten tot ze klaar zijn, of ga je gewoon weg hoogst geirriteerd?) is niet duidelijk!
Wij hadden bedacht dat dit wellicht nog de naweeën zijn van het Franco regime, waar Spanje pas 30 jaar geleden van verlost is en dat initiatief nemen, klantvriendelijkheid, service ed nog niet helemaal ingeburgerd is.

Ik wil niet al te negatief doen over dit prachtige land waar wij nu ook wonen :-), maar er zijn dus binnen Europa ook wel degelijk cultuurverschillen, dat is ook niet erg want soms heeft het ook zijn charme!

Deze week hebben we lekker niet geklust dus geen foto's wat dat betreft!

Wel hebben we al 2x de nieuwe electrische barbecue gebruikt, handig ding. Je vult het met water en dan kun je het gewoon op tafel zetten. Dus geen geloop om te kijken of het al gaar is!
Gisteren bij de supermarkt een nieuw soort vis gekocht - ik ben de naam helaas vergeten - en boquerónes (sardientjes), eens kijken of dat ook geschikt is voor de BBQ!



De eerste keer hadden we de BBQ toch maar op de grond gezet maar dat is dus echt niet nodig!



Twee vijgenbomen geplant, er zit al 10 mini vijgjes aan, maar of die blijven zitten...



En een laatste hoogtepuntje, deze week voor het eerst 's avonds nog rond 10 uur gezwommen, decadent ha?

donderdag, juli 05, 2007

Viva el campo!

Gisterochtend werden we rond kwart voor 7 wakker door een heftig lawaai buiten. Omdat Paul de dag ervoor aan de waterleiding had gewerkt, was mijn eerste gedachte dat er iets mis was gegaan daarmee, maar opeens stopte het geluid weer. Na een paar seconden barstte het echter weer los. We kwamen een beetje bij onze positieven en realiseerden ons dat het waarschijnlijk toch een beest was dat het geluid produceerde.

Omdat ik klaarwakker was maar gelijk opgestaan en even naar buiten. Daar viel ik bijna om van de warmte, en een blik op de thermometer gaf aan dat het al 27 graden was, phoeh phoeh!
Airco aangezet in het hele huis, want het was net een broeikas. Hoezo je hebt hier geen airco nodig Antonio???



Ook de kaarsen hebben het warm, deze hangen dus onder de overkapping!


Anyway, na wat huishoudelijke klussen en me in mijn luchtigste jurkje gehesen te hebben gingen we naar de Nederlandse club om half 11, en inmiddels was het al 36 graden! Bij de kust aangekomen was het echter nog maar 27 graden, dus ik was relatief bloot gekleed in vergelijking met de andere leden.
Inge en Hennie inclusief Fado (zie vorige blog) waren ook gekomen, en het was weer gezellig kleppen. Ook kennisgemaakt met Lieke en Jos, die in Colmenar wonen in de campo, en Lieke lag dubbel om Paul zijn bouwvakkers en huishoudelijke Hartleys verhalen.
Even snel geluncht en vervolgens naar Malaga waar we de omzet van Bauhaus en Leroy Merlin weer naar recordhoogtes hebben gebracht, en Paul - na redelijk wat aandringen van mij en andere mensen :-) - heeft ook nog een paar mooie slippers aangeschaft.

Bovendien hebben we nu een electrische barbeque aangeschaft, eindelijk van het gedoe met die houtskool af. Dat wordt veel gegrild vlees/vis/kip de komende tijd!
Omdat het nu zo warm is, eten we tegenwoordig rond 9 uur/half 10 en dan heb ik vaak geen zin meer om te koken, dus schiet het warme eten er wel eens bij in. Het plan om 's middags warm te koken lukt nog steeds niet.

Na Malaga even een hapje gaan eten bij Meson Sara, waar Paul een aantal zinnen in het spaans heeft geoefend met de serveerster Ale (Alejandra) die het heel vermakelijk vond. Ale vertelde het ook tegen Ellie (andere serveerster) en die kwam Paul ook nog overhoren :-)

Goed, om half 10 of zo waren we eindelijk thuis en moest de auto uitgeladen worden. Ik kreeg bijna een hartverzakking, want er zat een akelig groot beest tussen de auto en het pad naar de voordeur. Meteen wisten we dat dit de herrieschopper van die ochtend was geweest.
We hebben er wat steentjes naar gegooid en Paul heeft nog gepord met een stokje, maar er leek geen beweging in te komen, alhoewel het wel duidelijk was dat het dier leefde.
Dus even de camera gepakt en zie hier de griezel, in biologie termen gewoon krekel genoemd :-)



Ik denk dat Japie rond de 8-10 centimer is, dat zie je niet echt duidelijk op de foto!

Voor degenen die niet weten hoe een krekel klinkt moet je maar eens naar de website over krekels gaan, en dan vermenigvuldig je het volume ongeveer 25 maal :-)


Het is natuurlijk logisch als je woont in de campo dat je geconfronteerd wordt met een heleboel insecten en animalitos maar op zich wen je snel aan de grote hoeveelheid mieren, sprinkhanen, grote pissebedden, mega-torren, spinnen, gekko's etc. Wat wel vervelend is zijn de wespen die rond het zwembad zwermen en als er nog meer Japies gaan verschijnen wordt het slapen met oordoppies in!
Er schijnen hier ook twee soorten slangen voor te komen, kleine groene grasslangen en grotere zwarte slangen (beiden niet giftig), maar die zijn we gelukkig nog niet tegengekomen.
Lang leve het platteland :-)



Tip : zoek iets groens in het midden...

zondag, juli 01, 2007

Klussen - trabajitos.........

Deze week weer stug verder geklust - met name Paul! De fundering voor de muur achter het huis is gestort, de pilaren zijn gestuct (wel nog schilderen) en we hebben de meeste olijfboompjes onder op de heuvel onkruidvrij gemaakt en daar het terrein een klein beetje gefatsoeneerd, maar dat is nog lang niet klaar.

Afgelopen donderdag hebben we visite gehad van Inge en Hennie Mus, die hier in de omgeving ook een huis hebben laten bouwen door Antonio, en er sinds half april wonen.
Het was heel gezellig, en we hebben vele 'Antonio-ervaringen' kunnen delen :-)
Ze hadden hun hond Fado meegebracht, een schattige golden retriever, alhoewel Karel een andere mening was toebedeeld!
Paul heeft dus alvast kunnen wennen hoe het is als er hier zometeen (september ofzo) ook zo'n beestje rondloopt!



Mijn favoriete bouwvakker :-)



Mooie constructie voor de bewapening op plaats te houden!



De eerste kruiwagens cement zitter erin.

Vanaf donderdag was het iets koeler dus wel lekker om weer een beetje productief te zijn, maar vandaag was het 32 graden in de schaduw. Wel is het nu heerlijk om 's avonds buiten te zitten en de omgeving langzaam te zien verdwijnen in de duisternis en alle lichtjes te zien, super genieten dus.