Emi-immigratie

WOENSDAG
Het uitschrijfbewijs van Nederland was aangekomen en we zijn naar het gemeentehuis in Canillas de Aceituno gereden. Daar vertelden ze me dat de mevrouw die dat normaal doet vakantie had tot 30 juli en dat we dan maar terug moesten gekomen. Ik uitleggen dat dat wel erg vervelend is omdat we het inschrijfbewijs nodig hebben om de verzekeringen in te laten gaan.
Dus zou die man die collega bellen en om instructies vragen, en dan moesten we donderdag maar weer terugkomen.

Maar 's ochtends onder de douche bedacht ik me ineens dat we waarschijnlijk wel pasfoto's nodig zouden hebben en die hadden we natuurlijk niet.
Dus zijn we nadat we weggingen bij het gemeentehuis doorgereden naar Velez- Malaga om foto's laten maken. Omdat het nogal warm was, werd ik zelfs gepoederd door de fotograaf voor de foto!
Paul niet trouwens :-)

Nog wat andere boodschapjes gedaan en daarna zijn we naar El Borge gereden. We hadden er al diverse malen over gehoord, maar wij vonden er niet veel aan en konden geen bar of restaurant vinden. Later zag ik op internet dat het inderdaad helemaal niet zo toeristisch is, maar als in september het oogstfeest wordt gevierd, is El Borge blijkbaar het middelpunt van de streek.



El Borge, foto van internet want we hadden natuurlijk geen camera bij ons!


We zijn een stukje teruggereden naar Almachar. Phoeh, dat is heel steil en we hadden aan de rand van het dorp geparkeerd en moesten dus helemaal naar boven lopen via allerlei smalle straatjes en trappetjes (met mijn slippertjes aan natuurlijk!). Aangezien het 36 graden was droop het zweet van ons af! Toen we eindelijk boven waren bleek dat het enige restaurant waar je behoorlijk kon eten bij de ingang van het dorp was :-)!
Gelukkig vonden we een makkelijke weg terug die niet zo steil was en hebben we lekker uitgebreid geluncht. Eerst een salade, toen gazpacho met brood, en vervolgens gegrild varkensvlees met frietjes. Natuurlijk een paar biertjes gedronken en een grote fles water en als toetje een kopje koffie, en we moesten we 16 euro afrekenen. Kijk daar kun je nog eens van uit eten gaan :-)



Almachar, foto van internet

DONDERDAG
's Ochtends weer naar het gemeentehuis en daar was het een drukte van belang. Na een half uurtje wachten werden we opgemerkt door de man van de vorige dag, en werd er een collega bijgehaald die een beetje Engels sprak.
Weer vroegen ze of we de Escritura (registratie in het kadaster) van het huis hadden, maar we hadden woensdag al uitgelegd dat we dit nog niet hadden – de papieren zijn in april ingediend en duurt een maand of 4 dus... - maar uiteindelijk gingen ze accoord toen we de Nota Simple lieten zien en nog wat andere documenten.
De gemeenteambtenaar ging toen ijverig zitten typen (dat formulier heb je natuurlijk niet standaard op je pc staan.....) en na twintig minuten of zo hadden we eindelijk het felbegeerde Empadriemento certificaat.
Dan ben je nog niet echt ingeschreven in de gemeente, maar je toont ermee aan dat je een huis bezit. Toen ik vroeg hoe het nu zat met het aanvragen van Residencia gingen ze met hun oren flapperen want daar hadden ze echt geen idee van!

Mijn volgende vraag was hoe het zat met de 1800 euro borg die we hebben moeten betalen in het kader van 'herbebossing'. Volgens mij hebben we aan onze verplichtingen voldaan nu er boompjes staan, de grond netjes onderhouden is en er irrigatie is aangelegd.
De gemeentearchitect werd erbij gehaald en informeerde ons dat we dan maar een landbouwinspecteur moesten inschakelen die een technische verklaring zou opmaken...
Deze wending van het verhaal was compleet nieuw voor ons!

Dus zijn we vervolgens naar Ana (kantoor Antonio) gegaan en ook zij wist hier niks van, maar in het geval van Ana zegt dat niks :-)
Gevraagd of zij dit wilde bespreken met Antonio.

Vervolgens naar de bank - waar we weer ellenlang moesten wachten - en gevraagd aan Antonio (de man bij de bank heet ook Antonio om het makkelijk te maken) of ze misschien eens een specificatie wilden maken van de duizenden euros die we hebben moeten betalen ivm de kosten van de hypotheek. Hij zou het bespreken met de bankdirecteur en dan moesten we maar eens terugkomen.
Inmiddels was de andere Antonio (bouw) ook bij de bank binnengelopen en Ana had hem al ingelicht. Hij vertelde ons dat hij dat verhaal van die inspecteur nog nooit had gehoord, maar wist wel dat dit grapje zeker 600 euro zou gaan kosten! Antonio heeft toegezegd met de gemeente te gaan praten of dit niet anders geregeld kan worden.
We baalden nogal, dit is weer typisch ontmoedigingsbeleid, ze hopen gewoon dat je het er maar bij laat zitten. Niet dus, het is voor ons een principekwestie geworden om die 1800 euro borg terug te krijgen!

Inmiddels was het te laat om nog naar Caleta de Velez te gaan (Gestoria Martin is alleen maar 's ochtends open) dus liepen we terug naar de auto.
Daar kregen we nog een verrassing, namelijk een parkeerboete van 50 euro! Maarja, we gokken erop dat de boete niet doorgespeeld wordt naar Nederland, en aangezien het kenteken van de auto binnenkort niet meer bestaat en we een Spaans kenteken krijgen, dat de boete ergens verdwijnt in een spaanse bureaulade...

Vrijdag
's Ochtends naar Caleta de Velez gereden, en om 10:10u stonden we voor een gesloten deur bij Gestoria Martin! Paul bij de 'buren' gaan vragen of zij wisten of het kantoor nog openging en zij informeerden hem dat het niet altijd open was op vrijdag, maar soms wel...

We hadden alle mogelijke documenten bij ons, dus besloten we naar het politiekantoor te gaan om in ieder geval het aanvraagformulier voor Residencia op te halen. Als je daar binnenkomt moet je een nummertje trekken uit zo'n apparaat, maar de nummertjes waren op, en er waren zeker 50 mensen binnen in die kleine ruimte!

Tja en nu? Toen zag Paul een rol nummertjes op een buro liggen bij de Extranjero afdeling, handig he? Goed, een nummertje genomen en we waren al relatief snel aan de beurt (niet helemaal eerlijk, sommige wachtenden hadden de rol met nummertje dus niet gezien!). De medewerkster - met een indrukwekkend decolleté in een zeer laag uitgesneden t-shirt overigens - gaf ons een formulier en schreef op de achterkant welke documenten we nodig hadden.

Hoera, die bleken we allemaal bij ons te hebben, maar we moesten wel nog wat kopieën maken. Dus de straat ingelopen en verderop vonden we een winkeltje waar we konden kopieren.

Maar op het aanvraagformulier stond onderaan een bedrag geschreven en we hadden begrepen dat we dit eerst moeten betalen voordat ze verder konden gaan. Eerst zitten wachten in een ander kantoortje van de politie in de hoop dat we daar konden betalen totdat ik de achterkant van het formulier had ontcijferd en las dat je het blijkbaar bij een bank moet betalen.
Een bank gezocht en daar weer geduldig in de rij gaan staan. Het betalen kon ook nog daar en na veel stempels, handtekeningen en 13,40 euro betaald te hebben stonden we weer buiten.

Terug naar het politiebureau - we zagen Helmut en Renate Bruns zitten bij 'onze' kapper dus even gezwaaid - en weer een nummertje gevraagd.
Uiteindelijk mochten we weer op audientie bij een nors kijkende vrouw (ik denk dat haar collega naar huis was gegaan om een ander t-shirt aan te trekken!), maar toen bleek dat we een kopie van het aanvraagformulier hadden moeten maken.
Zucht....... weer naar het winkeltje om kopieën te maken, en toen we voor de 3e keer terugkwamen zijn we heel brutaal meteen aan haar bureau gaan zitten.
We mogen nu over 2 maanden terugkomen en dan gaat deel II van de Residencia beginnen, wat dat ook mag inhouden!

Toch een beetje triomfantelijk dat dit zomaar in '1' keer gelukt was, besloten om weer naar Caleta de Velez te rijden om te kijken of het Gestoria toch open was. Dat bleek zo te zijn en daar hebben we alle papieren van de auto en andere documenten ingeleverd. Ik heb nu geen kentekenbewijs meer, alleen nog een bewijs dat de papieren ingenomen zijn. De mevrouw ging driftig bellen, want er moest een inspecteur naar de auto komen kijken en die man had vakantie vanaf volgende week.
Dus of we 's middags om half drie terug wilden komen want dan had de inspecteur tijd voor ons.

Vervolgens naar het verzekeringskantoor Lopez en de aanvraag voor de ziektekostenverzekering gecompleteerd (ze zeiden vorige keer dat ze ook het certificaat Empadriemento nodig hadden maar dat bleek nu niet nodig te zijn....) en als het goed is gaat 1 augustus a.s. de verzekering in!

Na een snelle lunch weer terug naar Caleta en de inspecteur stond al te wachten. Hij controleerde het chassisnummer, de banden, de kilometerstand en dat was het dan. Volgende week wordt er nog een afspraak gemaakt bij het ITV om de auto technisch te laten keuren (wat de rol is van deze inspecteur is ons niet echt duidelijk maar alla, waarschijnlijk werkt hij voor het Dirección General de Tráfico (DGT oftewel Spaanse RDW) hadden we ons bedacht en dat staat natuurlijk los van het ITV, alhoewel....).

Maar we waren helemaal blij wat we allemaal hadden kunnen regelen op een halve dag, ongelofelijk. Het lijkt misschien niks voor de lezers :-) maar nu we de spaanse bureaucratie hebben leren kennen, vind ik het toch een prestatie!

Op de terugweg even boodschappen gedaan, en toen we thuis de boodschappen aan het wegruimen waren, viel er een grote glazen pot honing op mijn hoofd, auwa, dat drukte de pret wel even... ik ben nu een grote buil op mijn hoofd rijker!
Maar toch, het was een goede dag!!!!!!