Onze spullen zijn aangekomen

Gisteren zijn volgens plan onze spullen aangekomen. Een paar honderd meter van het huis stopte de vrachtwagen en werd alles overgeladen in een pick-up en bestelbusje. Na 4x rijden was alles er dan! Op een enkele kras op een side-table na is alles prima aangekomen!

Maar de dag begon met een bezoekje aan de bank waar we een heleboel centjes hebben opgenomen en daarna een gesprek hadden met de directeur Pepe Luis, en het lijkt dat de hypo nu rond is. A.s. maandag nog een laatste gesprek en nog 100 formulieren invullen, en als dat oke is, gaan we dinsdag naar de notaris.
Daarna even snel naar het kantoor van de makelaar, waar Ana gretig het geld in ontvangst nam. Zij gaf ons de felbegeerde Final de Obra en stuurde ons door naar het gemeentehuis, waar we een document a 160 euro ontvingen, dat is blijkbaar een woonvergunning of zoiets.
Beide papieren weer snel naar de bank gebracht, en toen rapido naar Papacados.
Ondertussen waren de monteurs van Maverick al druk aan het werk (aardig he, ik had een briefje in het Nederlands EN in het spaans opgehangen dat de keukendeur open was) om de climat-control units te installeren, waar ze tot 9 uur 's avonds mee bezig zijn geweest!
Vandaag zijn ze nog teruggekomen om de vloerverwarming aan te sluiten, en oeps, ze waren een leiding vergeten, dus in onze vers geverfde muur is nu alweer een sleuf gehakt, zo blijven we bezig 0)

Onderstaand wat foto's van gisteren

Wat wordt als eerste uitgepakt? Juist ja, de B&O speakers!

Als je heel goed kijkt zie je in de verte bij de bocht de verhuiswagen staan, waar ze aan het overladen zijn...

Climat control in progess.

En zo raakt het huis langzaam vol (dit is de slaapkamer).

Zwaar werken, zo'n dagje verhuizen :0

Werk aan de winkel!

Vrijdagochtend samen met Antonio de onofficiele oplevering gedaan. Door communicatiestoornissen (laten we het daarop houden) was hij niet op de hoogte van het aflakken van de vloer en het plaatsen van de boilers. Omdat het onmogelijk is om op deze korte termijn de vloer nog te lakken, zeker gezien het feit dat onze spullen maandag aankomen, hebben we besloten de vloer in de olie te zetten. Maar daar is nu geen tijd meer voor, bovendien moet de vloer schoon zijn en daar is geen sprake van op dit moment. Antonio had snel geregeld dat de boilers zaterdag nog geinstalleerd werden, eentje in de bijkeuken en eentje in de schuur.
Vrijdagmiddag een klein steigertje gekocht in een bouwmaterialen zaak, waar Paul vol bewondering de diverse betonmolens en andere bouwapparatuur heeft bekeken!

Vrijdag zijn we begonnen met de bijkeuken te schilderen, maar het ging moeizaam. Omdat daar de zware apparatuur komt te staan, willen we die in ieder geval af hebben, en dat is inmiddels gelukt. We hebben de verf gebruikt die we nog hadden van de buitenkant.

Zaterdag kwam Antonio samen met Rafael (nee niet de architect) om de boilers te installeren, de toiletbril te bevestigen en nog wat andere dingetjes te doen.
Ik stond ijverig op onze steiger te schilderen, maar de spaanse heren hadden besloten dat dit niet veilig was, dus Paul werd op pad gestuurd met Rafael om een andere steiger te halen. Dit werkt inderdaad een stukje makkelijker, zeker met die hoge plafonds.
Ondertussen waren we in Canillas naar de plaatselijke verfwinkel gegaan, en daar andere latex gekocht. Dat scheelt enorm, de andere verf was zo dik dat hij bijna niet verwerkt kon worden, en eindelijk kunnen we meters gaan maken!
Het lukt nooit om alles voor maandag geschilderd te hebben, dus we schilderen waar zware/moeilijk verplaatsbare spullen komen te staan.

De telefoon (vaste lijn) werkt helaas nog niet. We weten niet of het aan ons toestel ligt of aan de verbinding zelf. Volgende week maar eens uitzoeken.

Na een dag hard werken snakten we naar een echte maaltijd, al die dagen hebben we liflafjes gegeten. Dus gisteravond naar Restaurant Don Carlos in Alcaucin, waar we lekker een soepje en daarna een Solomillo de Ternera hebben veroberd.

Het weer is over het algemeen prima, de zon schijnt lekker en het is zo’n 19 graden. Maar de wind hier is vreselijk. We waren een beetje bang dat het hier altijd zo waait (alhoewel dat in mei en november niet zo was), maar iedereen die je spreekt klaagt over de wind, dus gelukkig ligt het niet aan onze locatie.

Dus vandaag weer schilderen en dan is morgen een spannende dag. We hopen dan het verlossende woord te krijgen van de bank dat de hypo inderdaad rond is. Vervolgens even de formele oplevering en dan komen de verhuiswagens met onze spullen, dat zal wel een beetje chaotisch verlopen denk ik.
Hopelijk kunnen we dan morgen of anders uiterlijk dinsdag in ons eigen casa wonen. Ook beter voor Karel, anders hecht hij zich teveel aan ons tijdelijk onderkomen.

(kast in de slaapkamer)

De reis naar Spanje

21 februari
Na al vroeg te zijn opgestaan, bed gedemonteerd en de laatste spullen inpakkend, melden de verhuizers zich rond half 9. Het toeval wil dat uitgerekend vandaag Ons Net (een lokale dienst die glasvezel installeert voor razendsnel internet) besloten heeft vandaag de stoep op te breken. Paul was er vorige week nog geweest toen bekend werd dat ze bij ons zouden beginnen, en ze zouden het schema aanpassen, dat was geen probleem. Onbetrouwbare lui...
Nouja, even geregeld dat ze bij ons zouden beginnen, er werd een plankie over het gat gelegd en we konden beginnen.

Met drie man sterk begonn het leeg halen van het huis en werd de vrachtauto gestaag volgeladen. Om 12 uur nog even naar de friettent voor wat frikandelletjes en kroketten, want die lusten ze wel.
Om 1 uur hadden wijzelf de allerlaatste spullen ingepakt en overeengekomen met de verhuizer dat zij de sleutels in de brievenbus zouden gooien.
Inmiddels was het stevig aan het regenen, en zag de vloer eruit als een modderbad. Ik voelde me schuldig om het huis zo vuil achter te laten, maar toen wij in het huis trokken was het ook niet bepaald schoon dus heb ik mijn schoonmaakdrang maar onderdrukt J
Toen we de auto ingeladen hadden besloot Karel te ontsnappen uit zijn tuigje en dook weg achter de schutting. Na een kwartier in de stromende regen hem overhalend terug over de schutting te klimmen en hem met een klein beetje geweld in zijn reiskrat te hebben geduwd konden we rond 2 uur weg. Ik had zelf gedacht dat ik wel emotioneel zou worden als het moment daar was, maar dat viel reuze mee, geen traantje gevallen.

In de buurt van Antwerpen begon het stevig te regenen, maar in Brussel was het weer droog en begon het zonnetje stralend te schijnen. Karel zat acherin hevig mauwend in zijn reiskrat. Na een tijdje hebben we hem eruit gehaald, het tuigje vastgebonden zodat hij niet voorin de auto kon komen, en hem genesteld op zijn favoriete fleece deken. Gelukkig hield hij toen op met mauwen, maar hij was erg anstig.

Om 6 uur kwamen we aan in Parijs, dat is natuurlijk niet de meest gunstige tijd om daar te vertoeven! Dus hebben we een uurtje gedaan over de Boulevard Preferique maar na Parijs schoot het lekker op. Zo lekker zelfs dat we overwogen om maar gewoon door te rijden ’s nachts. Wel is er 2x een foto van ons genomen J, ik ben benieuwd of de Fransen ons gaan opsporen...
Na Bordeaux – toen was het ongeveer 12 uur – waren we erg moe en hebben we in Bayonne – dus bijna 1200 kilometer gereden! - een Formule 1 hotel genomen. Je kunt daar electronisch inchecken, dat is wel erg handig, dus geen vragen over Karel! De auto bijna helemaal ontruimd en alles naar binnen. Tjonge jonge, wat een schok J Een heel klein kamertje met een (bijna) 2-persoonsbed, daarboven een stapelbed, en in de hoek een wastafel. 1 TL-lamp verlichte de hele kamer, die overigens zeer smaakvol knaloranje was afwerkt, dus reuze gezellig allemaal. Karel verlost uit zijn tuigje maar die dook angstig onder het bed en is daar de hele nacht gebleven. Inmiddels was het na tweeen en we waren doodop.

22 februari
Toch nog even een paar uurtjes geslapen en om 8 uur waren we weer onderweg. Na 25 kilometer reden we Spanje binnen. Je komt dan in Baskenland, wat verrassend veel op Oostenrijk lijkt! De zon scheen heerlijk, 12 graden was het ongeveer en aangezien er bijna geen verkeer op de snelweg rijdt, konden we wederom lekker opschieten.

We hadden de auto iets anders ingericht, waardoor Karel iets lager lag en dus het verkeer niet kon zien, en dat scheelt enorm. Hij heeft besloten er zich maar bij neer te leggen en zoveel mogelijk te slapen. Rond de middag kregen we hem zover dat hij eindelijk iets wilde eten en drinken, dat had hij steeds geweigerd.
De route was Bilbao – Burgos – Madrid- Cordoba – Granada.
Rond Madrid werden we op de snelweg staande gehouden door een zwarte Audi. We stopten op de vluchtstrook maar ik vertrouwde het meteen niet. Er zaten 3 arabische mannen in de auto. Eentje stapte uit, en in een reflex sloot ik alle portieren van binnenuit. Ik deed het raampje aan mijn kant een centimer omlaag en de man vroeg op dreigende toon om onze paspoorten en liet een politie badge zien. Toen we vroegen waarom hij de paspoorten wilde zien liet hij de badge nog een keer zien en zei op dreigende toon dat hij van de politie was. Dit klopte dus echt niet, er zat geen foto in en er zat zo’n echte sheriff ster in, lijkt me stug dat ze die in Spanje hebben! Dus we zeiden dat hij de paspoorten niet kreeg, auto snel in de achteruit en weggereden. De man sprong in de auto en zij schoten snel naar een andere rijbaan.
Doodgewone criminelen dus, die proberen buitenlanders te intimideren en zo lekker snel aan paspoorten te komen!!!! We waren wel even geschrokken, maarja het liep gelukkig goed af.

Onze TomTom gaf inmiddels aan dat we rond 7 uur aan zouden komen, dus weer plankgas.
Na Cordoba begon het stevig te regenen. In de buurt van Granada moet je dan ook nog een slingerweg in de bergen volgen, en na Granada – de laatste 50 kilometer ongeveer – via een zeer slechte weg richting Alcaucin. We waren echt doodmoe en blij toen we rond half 7 bij Casa Tejeda aankwamen.
Het viel erg tegen, eerst alle spullen uit de auto om vervolgens in een door en door koud huis binnen te komen. Snel de verwarming aangezet en vervolgens naar ons huis gaan kijken.

Het zag er een stuk mooier uit nu alle deuren en ramen erin zitten. De grond om het huis is opgehoogd en aan de noordkant : ons eigenste zwembad, wauw!
Het is hartstikke mooi, met romeinse treden, mozaiek tegels en een mooie witte randafwerking. Het keldertje waar de pomp staat ligt wel op een zeer ongunstige locatie, we wilden daar net een terras aanleggen...
We vonden de sleutel dus snel even binnen gekeken maar het was al bijna donker dus we konden niet zoveel zien. Wat we wel zagen is dat de vloer niet afgelakt is, aiai.... Bovendien ook geen boilers te bekennen. Soit, morgenochtend hebben we rond half 11 een afspraak met Antonio en dan zien we wel weer verder.
Moe, misselijk, koud en hongerig snel een stokbroodje naar binnen gewerkt en een koppie thee en om half 10 naar het koude bed.
Als welkom begon het ’s nachts enorm te stormen en regenen, en viel de stroom een aantal keren uit. Behalve dat hebben we ook nog geen warm water, want dat moet ergens in een schuurtje geregeld worden en daar hadden we gisteren geen zin meer in.
Dus al met al niet echt een lekker begin, maar alles komt goed, dat weet ik zeker!

Nu nog heel hard duimen – zeker gezien de regen nu – dat de verhuizer inderdaad maandag kan komen. Maandagochtend centjes ophalen bij de bank, de formele oplevering doen op het kantoor van Antonio, en ook worden de units van de airco door Maverick opgehangen. Dus we gaan snel beginnen met schilderen, en hopen zoveel mogelijk te kunnen doen voor maandag. Werk aan de winkel!

Afscheid

Gisteren was het afscheid op de TU/e en het was erg gezellig! Een heleboel (oud) studenten en collega's waren gekomen, en ik ben vreselijk verwend met veel kado's, bloemen en centjes!
Van de alumni vereniging USINET hebben we een ontzettende leuke koe gekregen uit de collectie CowParade, die krijgt een heel mooi plekje in ons nieuwe huis!

Daarna zijn we nog gezellig uit gaan eten bij Antonio's, ons favoriete italiaans restaurant in Eindhoven. Ik ben blij dat Elke en Maddy hebben volgehouden dat er toch echt een afscheid moest komen, maar het grote aantal gasten betekent helaas wel dat je onmogelijk met iedereen kunt praten. Dus degene die ik gisteren niet gesproken heb : nogmaals dank je wel!

Nog laatste update over Spanje : het lijkt er nu toch op dat de hypo rond is. De taxatie van het huis was zeer gunstig. Maarja, inmiddels hebben we wel geleerd dat niks zeker is tot je zelf getekend hebt (en in dit geval gewoon het geld op de bank hebt staan) dus nog even onder voorbehoud. De papieren van de Final de Obra zijn binnen, maar er was ineens nog een documentje (a 160 euro) nodig en dan zouden we toch echt water en electriciteit krijgen.

Inmiddels heeft Monique ook al geboekt, zij komt met Hemelvaart en mijn vader en Toos komen de week erna. We kijken ernaar uit!

Paul is op dit moment de route en hotels aan het plannen, en voor mij is het de hoogste tijd om nu echt in te gaan pakken....dus de volgende blog komt echt uit Spanje! Tot dan!

Comments worden heel erg op prijs gesteld!

Even iets anders.
Bloggen is eigenlijk een raar iets. Ik schrijf vanalles en nog wat op, en heb het idee dat het best wel eens gelezen wordt, maar zeker weten doe je dat niet.
Op zich is de blog voor onszelf al leuk, omdat je dan veel gebeurtenissen beschrijft, die je later zelf ook kunt teruglezen.
Maar ik vind het altijd super leuk als mensen reageren, dus vandaar mijn verzoek om vooral veel comments achter te laten!

We vertrekken 2 dagen eerder!

Op verzoek van het verhuisbedrijf gaan we nu woensdag 21 februari al verhuizen ipv vrijdag de 23e.

Toen Paul me belde en de boodschap doorgaf, raakte ik even in paniek! Maarja, wat is nu 2 dagen eerder tenslotte?
Maar het werd ineens zo echt :-)

We hadden nog wat dingen gepland de laatste dagen, met name het afscheid van mijn ouders en grootouders op donderdag, en woensdag nog een etentje bij Monique.
Dus hebben we deze week ons voorlopig laatste copa de vino met Monique gedronken, en gaan we volgende week woensdag al bij mijn ouders langs, want de dagen erna is moeilijk in verband met carnaval. Alaaf alaaf alaaf zal dus nu helemaal aan ons voorbijgaan, maar daar zijn we niet echt rouwig om :-)

Dus we zullen vrijdag 23 februari als alles meezit aankomen in Spanje, gelukkig was dat geen probleem ivm Casa Tejeda, en dan komen onze spullen maandag of dinsdag aan.
We zaten even te dubben over de oplevering, want als we vrijdag aankomen - en dus niet meer naar de bank kunnen gaan - zouden we Antonio niet kunnen betalen, en we willen de twee kostbare dagen in het weekend niet verspillen door niks te doen. Dus via Ana, die trouwens wonderbaarlijk goed Engels spreekt en schrijft, geregeld dat Antonio een cheque krijgt als onderpand, die op maandag geruild wordt voor een hoop centjes cash.

Helaas nog niks gehoord over de hypo....
Wel hebben we de afrekening via Ana ontvangen, en die viel erg mee. We hadden gedacht door de slechte documentatie en informatiestroom dat we behoorlijk wat extra moesten gaan betalen, maar de additionele kosten vallen mee. Wellicht dat Caroline niet alles heeft overgedragen aan Ana, dat kan ons geluk zijn.
We moeten bijvoorbeeld 387 euro bijbetalen voor het sanitair, dat is erg weinig gezien het feit dat wij een hangend toilet(ondanks het protest van Antonio, en bovendien hadden we maar keuze uit 1 toilet+bril en ik vond het niet echt goedkoop), dure douchekraan en dure tegels in de douche hebben uitgezocht.
Maarja, we klagen niet :-)

Een spaansprekende student had me even geholpen deze week door naar Spanje te bellen - telefoneren lukt me echt niet in het Spaans -, en het fornuis+afzuigkap worden op 1 maart geleverd. Omdat we geen straatnaam o.i.d. hebben, hebben we nu afgesproken dat we wachten bij de rotonde in Canillas, en dan voorrijden naar ons huis. Wel een beetje anders dan hoe je hier iets regelt, maar ook dat hoort erbij!

Een aantal dingen die hier in NL gewoon zijn, hebben we daar natuurlijk niet meer. Er komt geen postbode en vuilniswagen meer. De post halen we op in het dorp, en dan nemen we meteen het afval mee dat je in een container dumpt.
Er zullen ook geen mensen meer voor je raam langslopen, en even een klein wandelingetje naar het centrum voor een espresso is ook verleden tijd!
Maar we treuren niet, we zullen er ook een heleboel goede dingen voor terug krijgen, dat weet ik zeker!

Ik weet niet of ik nog blog voordat we gaan dus alvast:
Uno saludo de despedida de los Países!

Nog 20,4 dag of zo

De tijd gaat snel ineens! Vandaag over drie weken zitten we hopelijk al ver in Belgie of misschien al in Frankrijk als we opschieten.

Het huis van Bob Adams was helaas niet beschikbaar, en Antonio wil ons zondag nog geen toegang tot het huis geven, eerst de centjes en die kunnen we pas op maandag opnemen bij de bank!
Dus bedacht wat we dan kunnen doen, want met Karel in een hotel is ook niet echt een optie (ja onderweg moeten we wel, maar dan nemen we zo'n F1 hotel waar je electronisch kunt inchecken). Via Google hebben we toen de contactgegevens van de Hartleys(zie foto vorige blog) opgezocht - Casa Tejeda -gebeld en gemaild en nu mogen we gratis in hun huis logeren de eerste week, that is toch wel really nice!
Het huis is niet meer verhuurd sinds oktober, dus maar ff een stofdoekkie meenemen...

Vandaag naar Ikea geweest; logeerbed, matrassen en de aanrechtbladen gekocht dus onze gang lijkt nu precies op het Ikea magazijn.
Dit weekend inpakken, keukenspullen sorteren etc.
Ook moet ik eens beginnen met strategisch boodschappen te doen, onze voorraad lijkt alleen maar groter te worden en dat is niet de bedoeling.
Ik heb een lijstje aangelegd met nederlandse etenswaren die we willen meenemen, maar verder dan allesbinder, hagelslag en zoethoutthee ben ik niet gekomen. Ik verheug me op alle nieuwe producten en hoop dat we gezonder gaan eten dan we nu doen. Met name meer groente, fruit en vis en niet te vergeten vers geperst sinasappelsap 's ochtends zal daar zeker aan bijdragen.
Tips voor onmisbare nederlandse producten zijn welkom!

Begin volgende week horen we of de hypotheek rond is, de taxatie heeft deze week plaatsgevonden en de resultaten zouden naar de Unicaja bank gestuurd worden.
De Final de Obra is ook achter de rug, maar er werd niks gedaan tot we weer 1.060,- euro hadden overgemaakt dus dat hebben we dan maar weer gedaan.
Als alles een beetje meezit is dus toch nog het merendeel geregeld net op het nippertje, nog even duimen!

Nu Caroline weg is, is Ana - het nichtje van onze Antonio - het aanspreekpunt geworden. Verbaasd vroegen wij of zij uberhaupt Engels praat behalve 'hello'. Dat schijnt mee te vallen maar als ze het kan vermijden om Engels te praten doet ze dat ook.
Maar de afgelopen week reageerde ze niet op mail, stond de taxateur klaar en zij was niet bereikbaar en had de sleutel moeten brengen dus dat belooft nog wat, de esperanza también se vive...


Op het werk is het nog erg druk, en er is geen opvolger.
Komende week gezellig nog een aantal lunches en bakkies koffie met diverse collega's van andere faculteiten, dus dat is wel leuk. En dan inderdaag 15 februari de officiele afscheidsborrel, ik ben heeeeeeeeeeeeeel benieuwd.