De dag nadat Herman weg was sloeg het weer meteen om. We waren wel blij met eindelijk regen. De zon scheen gelijktijdig zo fel dat het lastig was beide weertypes gelijktijdig vast te leggen!
Ook tijdens de Diva ochtend die week erna was het heerlijk weer. De opkomst was weer bijzonder groot deze keer, altijd leuk en de koffie bij RiJo blijft een kadootje!
Marlies had voor Hans die 65 jaar zou worden een verrassingsfeestje georganiseerd bij RiJo op een maandagmorgen. Margot had speciaal een liedje voor Hans geschreven en voor de gelegenheid waren we naar de repetitie van het Smartlappenkoor gegaan om mee te kunnen zingen op Hans zijn verjaardag. Dat was zo megagezellig dat Paul spontaan besloot dat we ook lid zouden worden.
Het feestje zelf was erg gezellig, aansluitend hebben we nog gebridged met Marian en Fred. Inmiddels gaat het bridgen steeds een beetje beter, mits je maar goede kaarten krijgt natuurlijk :)
Hans en Marlies
Dit schiet niet op.....
Ik was de Bob die middag en toen we wegreden merkte ik meteen dat er iets aan de hand was met een band. Meteen gestopt op de parkeerplaats van de Lidl en jawel hoor, 1 voorband zo plat als een dubbeltje.
Fred en Marian waren gelijktijdig met ons weggereden, ik belde ze meteen mobiel en ze maken rechtsomkeer om Paul een handje te helpen met het verwisselen van de band. Ik was stiekem blij dat me dit niet gebeurd was als ik alleen met de auto weg zou zijn maar toch, fijn is anders. Paul kreeg samen met Fred het wiel niet los dus zijn Marian en ik hulp gaan vragen bij de dichtsbijzijnde garage. Toen we bij de auto aankwamen met de monteur was het inmiddels toch gelukt om het wiel los te krijgen dus hebben we de monteur maar weer weggestuurd. Oke, vervolgens het reservewiel erop maar dat was vrij zacht en we zagen het niet zitten om daarmee de campo in te rijden en zijn we naar het bandencentrum bij El Ingenio gereden.
Uiteraard konden ze onze band vervangen alleen ging alles weer eens op zijn 'Spaans'. Allerlei auto's werden gemaakt behalve die van ons. Inmiddels stonden we aardig te vernikkelen buiten, zonder jas natuurlijk.....
Toen ook nog 1 monteur zijn dienst erop zat hadden we het helemaal gehad, typische service weer he? Ik naar het meisje van de receptie en uitgelegd dat er twee hondjes thuis op ons zaten te wachten en uiteindelijk was onze auto aan de beurt. Helaas ging het plakken van de band niet dus zijn er twee nieuwe banden opgezet. Ook zat er een deukje in de velg en de monteur heeft ons aangeraden die velg dan aan de achterkant te gebruiken, dat moeten we nog doen. Eindelijk eindelijk konden we om 21u naar huis met twee gloedjenieuwe banden (wel voor een redelijke prijs, dat mag wel gezegd worden)!
Het zit niet mee met de auto dit jaar tot zover.....
Begin februari sloeg het weer om en hadden we een paar dagen regen en zelfs sneeuwvoorspelling, gelukkig is dat laatste tot nu toe niet uitgekomen!
Een van de grootste voordelen van het hier wonen blijft toch dat ondanks je een aantal slechte dagen hebt, er ook nog veel goede dagen tussen zitten, wat uiteraard heerlijk is om met de honden een rondje berg te doen!
Dacht dat jij niet van water hield Kaatje?
Oh alleen als het stinkt en modderig is???
Ook hebben we weer een paar dagen wind, arme boompjes af en toe. Maar zo'n mooie mimosatak zet je dan mooi binnen!
Ineens stond Bassie weer voor de deur, dat was een tijd geleden. Het arme ding had zo'n akelige prikband met pinnen om en die zat veel te strak. Paul en ik kregen de band gelukkig af en hebben dat ding meteen in de vuilnisbak gegooid. Ik had het idee dat ze of wéér zwanger is of net puppies heeft gehad, zucht....
Ik heb haar een grote bak brokken en lekkers gegeven, dat ging er uiteraard rap in. Ze heeft de nacht lekker op het kussen van de tuinbank doorgebracht (als ik haar binnenlaat is waarschijnlijk echt het hek van de dam) en 's morgens nog een flinke bak voordat haar 'baasje' haar kwam halen. Hij vroeg heel verbaasd waar haar halsband was en wij zo heel onnozel: 'welke halsband'? Ach, ik denk dat ze relatief gesproken het niet heel slecht heeft en je kunt ze toch niet allemaal 'redden'. En haar baasje is toch min of meer onze 'buurman' compleet met Spaanse trots dus je moet heel voorzichtig zijn met wat je zegt of doet.
Die avond belde pap en zoals altijd als hij belt schrik ik toch even dat hij slecht nieuws heeft. Helaas was dit deze keer waarheid want ik hoorde dat lieve oma op 95-jarige leeftijd was gestorven in het verzorgingstehuis. Een hele rustige en zachte dood maar je schrikt je toch kapot als je het hoort. Ik wist ook even niet hoe ik moest reageren dus heb ik pap later teruggebeld dat ik er heel graag bij wilde zijn als we afscheid zouden nemen.
Daarom dezelfde avond nog tickets geboekt, vrijdagavond heen, de uitvaart was op maandag en woensdagochtend weer terug. Helaas de terugvlucht met Ryanair maar de tickets van Transavia waren belachelijk duur die week.
Daarna het nieuws laten bezinken, heel veel herinneringen kwamen boven aan oma en alles wat ze voor mij - en anderen - gedaan heeft dus heb ik pap ook gemaild dat ik graag iets wilde zeggen tijdens haar afscheid.
Ik had er toch veel moeite mee en verdriet van de eerste dagen, ondanks dat oma zo oud is geworden met relatief weinig gezondheidsproblemen, buiten het feit dat ik haar uiteraard niet zo vaak meer zag sinds ik hier woon, maar toch.... het was niet makkelijk. Daarom was het extra fijn dat ik er toch bij kon zijn.
Op vrijdagavond naar Nederland gevlogen waar pap en Toos me opwachtten op vliegveld Eindhoven. Omdat ik met alleen handbagage naar NL vloog was ik als eerste uit het toestel. 's Avonds nog gezellig bijgepraat met pap en Toos. Maar brrrrrrrrrrrrrrr wat was het koud in Nederland, ik was heel blij met de kruik die pap speciaal voor me had gekocht.
Zaterdag even naar Echt en daarna naar mam en Jan om bij te kletsen. 's Avonds naar de verjaardag van Milo waar ik de rest van de familie ook zag. Zondags geluncht bij Ruud en Nicole en 's avonds genoten van een biefstukje bij Toos.
Ondertussen had ik nog aan mijn toespraak gewerkt en ik was een beetje peut nerveux toen we aankwamen bij de kerk. Maar het was een hele mooie persoonlijke dienst en mijn toespraak kwam als laatste. Ik heb de hele toespraak in het dialect gehouden behalve onderstaand gedichtje dat ik had gevonden:
‘ik heb mijn oma niet verloren
Daarvoor gaf ze mij teveel
Wat zij me zei dat blijf ik horen
Van wat ik ben ik zij een deel
Ik kom haar overal tegen
In wat ik doe, in wat ik laat
Zij was en blijft voor mij een zegen
Waarvan het spoor steeds verder gaat’
We zullen je echt missen oma xx
Na de uitvaartdienst en het laatste afscheid op het kerkhof was de gebruikelijke koffietafel. Ondanks de trieste aangelegenheid blijft het fijn om dan de hele familie bij elkaar te zien en bij te praten. We hebben het plan opgevat om ieder jaar een familiedag te gaan organiseren, ik ben benieuwd....
Dinsdagmiddag snel naar Eindhoven gereden om uiteindelijk mijn Gabor laarzen te scoren en daarna koffie gedronken bij Olga en Metaxas die ik al een eeuwigheid niet meer gezien had.
's Avonds zijn we uit gaan eten bij de Griek in Echt met pap, Toos, mam en Jan. Het eten was heerlijk en als verrassing kregen alle dames nog een rode roos.
met Mam en Toos
Heel snel was het woensdagmorgen en ik moest al voor 9 uur inchecken in Eindhoven. Tot onze verbazing kwam de hele PSV ploeg binnen die naar Turkije zouden vliegen, inclusief cameraploeg. Dus stond ik bij de security check gezellig met de heren ons te ontdoen van riemen, horloges en andere zaken!
Had ik wel de pech dat ik in het vliegtuig - en de stoelen van Ryanair zijn toch al zo krap - naast een superdikke meneer kwam te zitten. Zijn buik was zo dik dat hij het tafeltje niet naar beneden kon doen en zijn blikjes Bavaria bij mij geparkeerd werden :)
Gelukkig ging de vlucht snel en voorspoedig en ik was heel blij Paul weer te zien en bij thuiskomst natuurlijk ook de beestjes!
Het waren vermoeiende, emotionele maar ook fijne dagen in Nederland. Iedereen en met name pap en Toos nogmaals bedankt voor de verwennerijen.
Nogmaals dag lief omaatje xxx
