No tenemos dinero

De laatste twee maanden zijn ingegaan, nog 58 dagen en dan is het zover!
Ondanks het feit dat alles nu snel zal gaan, lijkt de verhuizing een beetje surrealistisch en ver weg op een of andere manier.

Bij een heleboel dingen die we nu doen of gebeuren weet je dat het de laatste keer in deze setting zal zijn, en dat is best vreemd!
Deze week hadden we het kerstdiner met mijn ouders, het was heel gezellig, lekker gegeten en daarna nog fanatiek gekaart! Gisteren naar de bioscoop geweest - Casino Royale - daarna een espressootje bij Wildeman op het terras. Strakjes gaan we bij Janko en Enny eten, en Elise en Herman komen ook.
En iedere keer vraag je je af, hoe zullen bepaalde dingen gaan als we eenmaal in Spanje zitten?

Alle feestvreugde werd verstoord vlak voor Kerst omdat we het vervelende bericht ontvingen van Hypotienda dat de hypotheek toch niet doorgaat.....
Op de nota simple (eigendomsregistratie) was de ontbindende voorwaarde opgenomen van die rare regel dat binnen twee jaar na aankoop van de grond er nog altijd iemand anders ook eigendom kan claimen, en een heleboel banken verstrekken daarom geen hypotheek in de eerste twee jaren.
Maar we zijn vanaf het begin af aan duidelijk geweest hierover, en het leek allemaal geen probleem te zijn, totdat nu puntje bij paaltje komt, zucht.

We hebben Hypotienda opdracht gegeven om met andere banken te gaan praten, we hopen snel in januari iets te horen.
Het probleem is nog niet zozeer dat we het geld van de hypo nodig hebben, maar dat als we eenmaal geemigreerd zijn - en dus geen salarisstroken meer zullen ontvangen!? - het zonder inkomen moeilijk wordt om nog een hypo te krijgen.
Bovendien hadden we de aanbouw van het zwembad ook laten doen, nadat we de toezegging telefonisch hadden gekregen dat alles met de hypo oke was!
Telefonische mededelingen hebben dus geen waarde blijkt maar weer, totdat je daadwerkelijk papieren, handtekeningen, polissen of weetikveel wat hebt, bestaat er dus altijd een kans dat dingen toch niet doorgaan....... Dit is toch iets waar we denk ik niet echt aan zullen wennen!

Maar Paul heeft het goede idee gekregen dat de heuvel die verkaveld is in 11 stukken bouwgrond eigendom is van onze Antonio, en op de nota simple staan dus ook alle andere eigenaren vermeld. Omdat het eerste stuk grond al zo'n jaar of 3 geleden is verkocht, zou indien iemand anders eigendom wenst te claimen, dit toch al lang gedaan hebben? Dus als niemand dit heeft gedaan bij kavel 1, lijkt het niet waarschijnlijk dat de termijn van 2 jaar iedere keer weer opnieuw ingaat zodra iemand een plot heeft gekocht??
We gaan deze interessante theorie eens voorleggen aan onze gestor van Aljarife, laten we hopen dat de geniale inval van Paul helpt om dit op te lossen!

Maar het eigendomsrecht is een vreemd iets in Spanje. We hebben onlangs een leuk stel uit Helmond leren kennen - via mijn MSN oproep op Marktplaats! - en die waren bezig een pand dat geschikt was voor een B&B te kopen in Alora, zo'n 80 kilometer bij ons vandaan.
Op het laatste moment is dit ook niet doorgegaan, omdat het pand+grond ongeveer 6400m2 zou zijn in het register van de gemeente, en volgens het kadaster bleek het maar 585m2 te zijn! Ze zouden dan een gerechtelijke procedure moeten beginnen om dit allemaal te corrigeren, maar dat is ook geen goede binnenkomer in de gemeente, zeker niet als je daar een bedrijf wilt opzetten.
Ik hoop dat ze iets anders leuks kunnen vinden, we zullen het zaterdag horen als ze ff een bakkie komen doen.

Ohja, de verhuizer belde ook nog voor de kerst en informeerde ons dat als het slecht weer is in de week dat we verhuizen, ze met geen mogelijkheid onze spullen brengen, en ze dan opgeslagen moeten worden in Malaga totdat het weer beter wordt. Soit, voor de zekerheid zullen we zo'n luchtbed kopen met zo'n pompie, kunnen we eventueel kamperen in ons eigen casa indien de levering van onze spullen uitgesteld zou worden.

De planning is ook weer gewijzigd, omdat de verhuizer op vrijdag 23 februari waarschijnlijk al om 13:00u klaar is, hebben we besloten meteen te gaan rijden, en dan proberen zover mogelijk Frankrijk in te komen die dag. Dat scheelt de laatste dag dan een paar honderd kilometer, het is wel lekker dat je niet helemaal kapot aankomt na die rit van 2300 kilometer!

En dan kan het feest beginnen, met name het schilderen natuurlijk. We hadden een offerte opgevraagd om het plafond te schilderen, maar de reactie was dat ze OF alles zouden schilderen OF niets, en niet alleen het plafond. Dan niet.

Voor het publiek dat deze blog leest : fijne jaarwisseling en een super 2007!
Wat zal 2007 voor ons allemaal brengen? Je zult het hier lezen :-)!

Foto's

Weer terug in Nederland met een snellere internetverbinding is het tijd om wat foto's te publiceren, ik plaats een selectie hier en de rest komt op onze website.

Laatste nieuws :
- het zwembad is 1 januari klaar dus als iemand alvast wil gaan zwemmen?
- 8 hondjes zijn veilig aangekomen in Eindhoven. We hadden een schattige puppie (zie foto) wederom als handbagage
- Antonio (zie vele foto's) informeerde ons dat het schilderwerk niet voor niks is geweest, het is voldoende om de final de Obra te krijgen!
- We hebben nog even een offerte gevraagd om het plafond in de keuken/woonkamer te schilderen, want het is op het hoogste punt toch ongeveer 4,5meter. Ik ben benieuwd wat dat gaat kosten.
- Let even op de tekst op de schoorsteen!
- Karel lijkt blij te zijn dat we weer thuis zijn :-)

Foto's van het huis en de inspectieronde met Antonio en Caroline
(het vervloekte tegelrandje is de laatste foto)












Natuurschoon








Spaanse bruiloft in Nerja





Hondjes van Rescue Dogs in Eindhoven aangekomen

ff schilderen

Gisteren hadden we een afspraak met Antonio om even naar de kast van de slaapkamer te kijken, omdat er nu wel een kast staat, maar we daar graag nog een stukje boven op gebouwd willen hebben. Ook hebben we vrijwel zeker besloten om het zwembad toch compleet door Antonio te laten bouwen, dus hebben we het uitgezet op de grond. Het wordt 8*5 (binnenmaat) met een romeinse trap en afgewerkt met mooie witte randtegels. Antonio maakt een soort kelder ernaast voor de pomp en het filter. Het oorspronkelijke plan was dat de pomp in de schuur zou komen, maar we waren bang dat je het lawaai van de pomp binnen zou kunnen horen, en aangezien het ‘keldertje’ in de prijs is inbegrepen waren we snel klaar met beslissen.


Maar tijdens de onderhandelingen met Antonio over het zwembad had ik mijn zorgen uitgesproken over het feit dat de hypotheek bij Hypotienda nog steeds niet rond was. Dus had Antonio besloten om samen met ons naar de bank in Canillas te gaan en te kijken wat de mogelijkheden bij Unicaja zijn. Zo gezegd, zo gedaan en Caroline op het laatste moment ook nog even meegesleurd. De bankdirecteur was vreselijk onsympathiek, en heeft ons gedurende het half uur durende gesprek ongeveer 3 seconden aangekeken. Nou ja, iemand die je geld geeft hoeft niet verplicht sympathiek te zijn, maar ik vond het geen prettig gesprek. Natuurlijk moest er eerst een schatting worden gemaakt, en dan konden we wellicht 60% van de geschatte waarde krijgen, mits we aan konden tonen dat we ook in staat waren het terug te betalen. Allemaal niet echt onredelijk, maar ik vond het maar niks.
Het enige wat me onrust baarde, was dat ik – ja soms is het toch handig als je iets van het rappe Spaans verstaat – dacht te begrijpen dat het schilderen van het huis een voorwaarde was om hypotheek te krijgen.
Dus toen we na stonden te praten op straat, vroeg ik dit aan Caroline, maar ik bleek het enigzins verkeerd begrepen te hebben maar de andere aap kwam wel snel uit de mouw.
Het huis moest dus wel buiten geschilderd te zijn voor de final de Obra. Deze heb je nodig zodat de gemeente je aansluit op water en electriciteit (er zijn nog meer dingen voor nodig maar daar gaan we wel aan voldoen). We waren weer eens stomverbaasd, want hadden ze ons dat niet kunnen zeggen toen we het contract afsloten waarin duidelijk staat dat wij het binnen- en buitenschilderwerk zouden doen???
Blijkbaar niet dus.
Konden we dan stroom krijgen via Antonio zodat we dan na aankomst in februari konden schilderen en dan de final de Obra te krijgen en vervolgens electriciteit? Moeilijk, moeilijk.


We gingen ff een kop koffie drinken om weer eens bij te komen van de zoveelste verrassing, en na het eerste slokje bedachten we dat we dan maar meteen moesten gaan schilderen! Weer naar Caroline gelopen, gevraagd of Antonio het goed vond dat we al gingen beginnen met schilderen en dat was oke.
Dus in vliegende vaart naar de plaatselijke ‘hubo/mini-gamma/decorette/blokker’ en daar 12 emmers verf gehaald.
Die moesten uit een soort garage gehaald worden, maar gelukkig waren er ineens 4 mensen in die garage die bereidwillig de emmers verf voor ons op straat aan het zetten waren. Het halve dorp liep uit, want we stonden wel met 10 mensen op de stoep die allemaal vroegen wat we gingen schilderen, ze leken het nog leuk te vinden ook.
Die 12 emmers pasten niet echt in de auto, dus de eigenaresse bood aan om ze ’s avonds om 6 uur even langs te brengen. Ik probeerde uit te leggen waar het was, maar niemand scheen het te begrijpen. Totdat ik vertelde dat het 1 van de huizen van Antonio was, het nueva casa, en toen wist iedereen waar ik het over had. De man van de eigenaresse had blijkbaar het gat van het zwembad van Helmut en Renate gegraven.


Dus hup met 6 emmers verf, kwasten, emmertjes etc naar boven gereden, en onderweg kregen we een telefoontje van Hypotienda dat het vrijwel zeker is dat de hypotheek geregeld is, joepie! Nog ff wat papierwerk opsturen, en dan kunnen ze een taxateur sturen.
Boven aangekomen het blijde nieuws aan Janko en Herman verteld, die net lekker aan het zonnebaden waren. Nadat zij van de verbazing bekomen waren, zijn we met zijn allen snel aan de slag gegaan.


Om een uur of 6 hadden we 80% geschilderd, dus het schiet enorm op. Helaas moeten we het wel 2x doen dus ook zometeen weer aan de slag.
Sevilla moet dus wachten tot een andere keer, sorry Herman en Janko :-) maar super bedankt voor jullie hulp!

Eerste blog vanuit Spanje

Toen we donderdagavond rond 8 uur eindelijk in Las Aguilas aankwamen, Herman en Janko nog niet helemaal bekomen van de autorit ernaartoe, hebben we met het licht van de koplampen van de huurauto eindelijk ons casa kunnen bewonderen. En dat viel niet tegen voor zover we dat konden beoordelen, omdat we sommige ruimtes slechts met licht van een aansteker konden bekijken.

Daarna naar Casa Bedrock. Ik schrok van de staat van Bedrock, blijkbaar was er een lekkage onstaan waardoor 1 van de douches niet meer gebruikt kan worden, en er een enorme vochtplek is ontstaan in de aangrenzende slaapkamer. Overal ligt pleister op de grond. Bovendien kun je ook wel zien dat het huis regelmatig verhuurd en minimaal onderhouden wordt. Ik zei tegen Paul dat je wel kunt zien dat het huis ‘een vrouw’ mist, alhoewel de moderne man het misschien niet helemaal met me eens zal zijn :-).


Toen naar Canillas gereden (Herman en Janko waren het er niet mee eens dat de weg daarnaartoe een stuk beter is....) en een hapje gegeten bij restaurant Solidad. Het is echt naseizoen, want in het relatief grote restaurant op de bovenverdieping was slechts 1 tafel bezet. Na het eten nog een aperitiefje van het huis na. Betekent dit dat de eigenaar ons echt herkende? De nieuwe wet in Spanje schrijft voor dat in restaurants niet meer gerookt mag worden, maar aangezien we uiteindelijk daar als enige zaten, bracht de eigenaar ook nog een asbak. Ik denk dat ik hem aan mijn favorieten toevoeg!


Na een heerlijke nachtrust schrok ik wakker en dacht dat het al 9:45 was. Even haasten want om half 11 hadden we een afspraak met Antonio en Caroline. Het bleek een uur vroeger te zijn, dus al mijn gehaast was tevergeefs, zeker omdat Antonio rond 11 uur aankwam en Caroline nog een kwartier later.
Dat gaf ons wel de tijd om het huis vantevoren te bekijken. De keuken annex woonkamer en onze slaapkamer is echt geweldig! De gastenkamer is en blijft natuurlijk klein, en ook de studeerkamer van Paul is niet echt groot maar toch wel leuk.

Maar de grootste tegenvaller was de badkamer (wat ik dus ook al op foto’s gezien had). De kolosale betonnen kast was (hoezo niche?)vreselijk, en het door Antonio zelf geselecteerde sierrandje in de douche is een belediging voor het woord burgerlijk. Bovendien leek de badkamer op de tekening relatief ruim, maar het is nu echt een vreselijk hok geworden.
Paul gaf aan dat er volgens hem een fout was gemaakt en het toilet veel groter was dan op de tekening. Antonio ontkende dat in alle toonaarden, maar na wat meetwerk moest hij Paul toch gelijk geven dat het toilet 20 centimer groter, en de badkamer dus 20 cm kleiner is.
Dus snel besloten dat de betonnen kast gesloopt werd, en het tegelrandje vervangen.

Nog wat andere details besproken zoals de diverse luchtafvoerkanalen, afstapjes en meer van die dingen. Uiteindelijk kwam het verhaal weer op het zwembad, want Antonio heeft de grond ervan eigenlijk nodig om het huis rondom op te hogen. We vertelden dat we het Waterair systeem overwegen, maar hij kende natuurlijk weer een rampverhaal van iemand die dat systeem ook had. Nu bood hij nogmaals aan om het zwembad voor ons te bouwen (9*5 met romeinse trap), alles inclusief voor 20.000 euro. Maar dan moesten we wel meteen beslissen... mooi niet dus. Nadat ik mijn ongenoegen in deels hakkelig spaans en deels Nederlands bereidwillig door Caroline weer vertaald in het Spaans had geuit over het feit dat de gemeente zo heeft zitten te blunderen met onze eigendomsregistratie en door hun fout de procedure nog minimaal 2 maanden gaat duren, heb ik toch bereikt dat de offerte blijft staan en Antonio hoogstpersoonlijk zijn vriendje de burgemeester zal opzoeken om te kijken of dit niet wat sneller kan gaan!

We hebben nu afgesproken dat we ongeveer 1 februari nog een keer zullen gaan, dat Antonio dan alle werkzaamheden + laatste aanpassingen klaar zal hebben. Alles wat dan nog moet gebeuren kan dan tussen 1 februari en 25 februari, en als we dan aankomen overhandigen we de cheque, en krijgen we de sleutel van Casa Los Papacados.


Vrijdagmiddag zijn we naar Torre del Mar gegaan, en hebben daar heerlijk geluncht op de boulevard. Het was ongeveer 22 graden en het zonnetje scheen heerlijk.
Zaterdag hebben we nog even de sanitairzaak bezocht (met geen resultaat, niemand wist blijkbaar iets over een fonteintje) en vervolgens de tegelzaak waar we een nieuw tegelrandje hebben uitgezocht. Dat wil ik overigens toch weer annuleren, dus nog een bezoekje is onvermijdelijk.... Daarna naar Nerja gereden, waar we weer geluncht hebben en toevallig was er ook nog een bruiloft dus ons even vergaapt aan de mooie jurken van de lieftallige Spaanse dames.
Vervolgens weer naar het winkelcentrum in Velez waar we wat boodschappen hebben gedaan, en Herman en ik hebben gisteravond bijna een kilo gamba’s naar binnen gewerkt (6 euro per kilo!!!).


Toen we zondag opstonden scheen de zon uitbundig, en nu nog steeds in de namiddag. Herman en Janko, beiden ingesmeerd met faktor 20 lagen lekker in de zon, en Paul en ik hebben het stuk grond nog even bekeken, de olijfbomen geprobeerd te tellen die ze geplant hebben (er zijn dus alleen maar olijfbomen, mijn e-mail met de diverse boomsoorten is blijkbaar weer niet gelezen!), en nog wat maten opgenomen. Op een gegeven moment kwamen Helmut en Renate aangelopen, en daar nog ff gezellig mee gekletst.


En nu ben ik dus deze blog aan het posten, op de grond in de estudio, met ons eigenste internetverbinding. Over weer een mijlpaal gesproken!
De betonnen kast is inmiddels gesloopt in de badkamer en dat ziet er stukken beter uit.
Zometeen de postbus regelen in Alcaucin, en weer op pad voor het inmiddels door ons allemaal vervloekte tegelrandje.
Maarja, ook vandaag is het weer schitterend, dus het vooruitzicht van een lekker terrasje maakt weer veel goed.


Hasta pronto!

We gaan kijken naar 'Casa Los Papacados' !

Volgende week donderdag (23 november) gaan we eindelijk met onze eigen ogen bekijken hoe het gesteld is met ons casa in Canillas!!!

De laatste foto's riepen (met name bij mij) een heleboel vraagtekens op, dus hebben we snel besloten niet nog langer te wachten maar gewoon een ticket te boeken!
Omdat het huis zich nu in de afwerkfase bevindt, kan wellicht hier en daar nog iets gewijzigd worden zouden er zaken tegenvallen. Met name de betonnen kast die ze in de badkamer hebben geplaatst bevalt me helemaal niet.
Het was de planning dat daar een nis zou komen, maar een niche is toch blijkbaar een ruim begrip :-), zie foto onderstaand.



De nis in de keuken vind ik wel super leuk geworden.




We verblijven net zoals in mei weer in 'Casa Bedrock', het huis van onze 'bovenbuurman' Bob Adams , dus dat is erg leuk en handig, want dan hebben we uitzicht op ons eigen huis!

Paul zijn twee broers gaan ook mee (Herman en Janko) en zullen samen met ons vanuit Eindhoven naar Malaga vliegen.
Als we terugvliegen nemen we natuurlijk een aantal honden mee naar Nederland, alhoewel ik hoop dat het gaat lukken omdat we met Transavia vliegen en zij maar 4 dieren per toestel toestaan...

We zullen volgende week vrijdag samen met Antonio de bouw gaan bekijken, en ook bespreken hoe we de oplevering gaan doen. Ik ben zo benieuwd, ik kan bijna niet wachten! Foto's geven een goede indruk, maar je hebt totaal geen ruimtelijk inzicht. Bovendien van sommige vertrekken heb ik in al die maanden maar 1 foto gezien, dus moet ik me dan zorgen maken???

We wilden graag 'Casa Bedrock' ook huren in de week voor de formele oplevering van 1 maart 2007, maar nu is het waarschijnlijk niet beschikbaar.
Antonio informeerde ons dat indien de oplevering niet 100% accoord is, en dus de bijbehorende cheque van de laatste betalingstermijn nog niet overhandigd is, we de sleutel niet krijgen, vandaar dat we voor hebben gesteld om de oplevering dan 1 februari te doen, zodat we 25 februari meteen in ons huis kunnen trekken. Hopelijk dan niet al te lang zonder onze eigen spullen die dan vanuit Nederland onderweg zijn! Dat betekent wel dat we (of Paul alleen?) rond 1 februari nog even op en af vliegen, en misschien is de eigendomsregistratie - zie mijn gezeur in vorige blogs! -dan ook eindelijk rond.

Tot onze grote opluchting is internet (en dus ook telefoon want bij ons weten hebben we een combipakket aangevraagd....) ook geregeld via Iberbanda, en is de aansluiting in het huis zelfs al gerealiseerd.
Onze andere 'bovenburen' Helmut en Renate hebben via dezelfde bron internet gekregen, en kunnen na twee jaar weer contact hebben met de buitenwereld :-)

Het aantal zaken dat nu nog geregeld moet worden valt reuze mee, dus ik hoop dat ik ook echt een paar daagjes vakantie kan vieren, dus dit weekend ga ik me trakteren op een paar leuke boeken!
Wat wel echt noodzakelijk is, is dat we nu een postbus regelen. Daarvoor moet ook de naam van ons huis bekend zijn, dus het wordt nu officieel 'Casa Los Papacados'!. Je kunt hierop googlen, maar dan vind je waarschijnlijk maar 1 hit die verwijst naar een zeldzame ziekte bij een avocadoboom!

Wij hebben Papacados dus zelf bedacht en bestaat uit de volgende componenten : PAul PAtricia CArlos (of te wel Karel) en DOg (voor de hond die er nog komt). In het meervoud klinkt het leuker vandaar de los.

En dan de laatste heuglijke feiten ;
1. vandaag zijn de laatste 100 dagen ingegaan, hoera hoera!
2. Mijn ontslag bij de TU/e is ook al een feit, en ik moet vandaag nog precies 3 maanden werken, nogmaals hoera hoera!

Na onze terugkomst (1 december) volgt natuurlijk een uitgebreid verslag. Hasta luego!

Nieuwe foto's en premierefeest

Net eindelijk weer wat foto's gekregen. Er is niet zoveel te zien, behalve dat het stuccen ook grotendeels klaar is, en dat de boompjes (vorige blog) te zien zijn die geplant gaan worden.




In de keuken wilden we graag een nis naast de buitendeur om wat spulletjes in te zetten, en nu hebben ze het kozijn er weer uit moeten halen en draait de deur naar buiten, anders lukte het niet met de nis.





De uitgezochte tegels van de douche zijn ook niet leverbaar, of we ff via een vage website iets anders uit konden zoeken. No dus!
Waarschijnlijk hebben ze weer te laat besteld en kan de tegelzetter niet verder.















Vrijdag hebben we het binnenwerk van de keuken bij Ikea aangeschaft dus de gang staat nu vol met dozen. We gaan deze nog uitpakken en weer opnieuw inpakken om wat ruimte te besparen. Wel moeten we de inbouwkoelkast nog een keer gaan halen, dat paste allemaal niet in de Megane!

Het verhuisbedrijf is ook geweest, en hebben de grote dozen en inpakpapier gebracht. In tegenstelling tot een 'normale' verhuizing moet dus echt ALLES ingepakt worden en kun je niet wat losse dingen in de vrachtwagen gooien. De verhuizers zullen gelukkig wel zelf de fragiele dingen zoals spiegels, tv, stereo etc. inpakken dus dat scheelt alweer. Paul had gevraagd hoelang het inladen zou duren - dit met het oog op de vraag of we zelf ook 23 februari al beginnen te rijden naar Spanje of dat we een nachtje bij mijn vader logeren - maar de verhuizers blijken toch een groot deel van de dag nodig te hebben dus om daarna aan onze rit van 2400 kilomter te beginnen?


Volgende week met Karel naar de dierenarts, hij moet zijn inentingen hebben en een Europees paspoort, dan meteen even vragen hoe en hoelang we hem kunnen verdoven, want Karel in de auto is echt geen pretje, en dat 2 of 3 dagen?!


Nog even iets heel anders, de afgelopen twee weken heb ik 2 dagen als actrice gefungeerd voor een videofilm die Philips aan het maken is in het kader van een Europees project! Het was een hele ervaring, met alle lampen en camera's, en ineens had ik een Philips man en Philips kind van 10 jaar!
Acteren is blijkbaar gewoon wachten wachten wachten en verder als een mak schaap doen wat de regisseur aangeeft, maar het was toch wel leuk!
De film wordt na het editen (er blijft blijkbaar maar een minuut of 10 film over!) getoond aan de Europese partners in het project, en tevens binnen Philips om het HomeLab te promoten. Ik word nog beroemd :-)
Uitnodigen voor de premiere volgen......

Titels zijn moeilijk te verzinnen

Als je nog niet echt weet waar je over gaat schrijven - zoveel nieuws is er natuurlijk niet altijd - is een titel voor een blogje verzinnen al een aardige hindernis wat je zou kunnen weerhouden om een stukje te schrijven, maar deze keer dus niet.

Wat betreft het huis valt er niet veel te melden, en natuurlijk ook geen foto's ontvangen. Wel een mail met de opmerking dat het nu DE tijd is om de verplichte bomen (ja dat is een lang verhaal, maar als we nu geen bomen planten krijgen we de 1800 euro borg die we daarvoor aan de gemeente hebben betaald niet terug)te planten. Volgens onze berekening zouden we 75 bomen moeten planten, maar volgens Antonio is 50 ook wel genoeg.
Waarschijnlijk de inzet van de Spaanse amtenaren die het zou moeten controleren nu een beetje kennende gaat hij ze dus echt niet tellen :-)!
Dus er komen olijf-, vijgen-, amandel- en johannesbroodbomen op de bouwkavel ergens.

Ik moest even googlen hoe een johannesbroodboom eruit ziet en ik ben er niet echt van onder de indruk, maar waarschijnlijk zijn ze toch al dood in maart dus we zien wel weer.

Het visioen van eigen fruitbomen en groentes roept wel natuurlijk weer heel prettige vooruitzichten op - alhoewel, hoe lang duurt het niet voordat een boom vruchten gaat dragen? - zeker in combinatie met het kweken van groentes en kruiden, ik kan bijna niet wachten om ermee aan de slag te gaan!
Dus de kweekbakken gaan ook mee, ik heb inmiddels al een hele zak bloembollen (ja ook tulpen!) ingeslagen en ga binnenkort naar het tuincentrum om nog wat zaden te kopen.
Het is natuurlijk fantastisch alle mediterraanse planten die ze in Spanje hebben, maar een beetje experimenteren lijkt me wel leuk.


Het verhuisbedrijf komt 2 november de verhuisdozen brengen - en nog even controleren of het aantal m3 nog steeds hetzelfde is, dus maar goed dat we de keuken nog niet hebben gekocht bij Ikea! - dan kunnen we aan de slag.
Dit weekend ga ik misschien de zomerkleding een beetje uitzoeken en sorteren, dan kan dat al in dozen.

November zal een spannende en drukke maand worden.
We kunnen dus gaan inpakken, Paul misschien samen met Herman (zijn broer) nog even wat hondjes vliegen naar Malaga, en hopelijk gaan we dan ook nog met zijn tweeen om de hypotheek en zo te regelen.
Verder al verschillende leuke borrelafspraken ingepland en ik ga nog een workshop bonbons naken volgen, hmmmmm.
De cursussen tegelen en metselen worden deze maand afgerond, we hebben er tot nu toe niet echt veel van opgestoken maar wel wat handige tips en trucs geleerd.

En last but not least : ik mag eindelijk mijn ontslagbrief gaan schrijven en indienen :-)

Weer een maand bijna voorbij, weer een maand dichterbij....

Huis sneller klaar dan verwacht

Gisteren kregen we de blijde boodschap van Caro dat het huis waarschijnlijk rond 1 januari al klaar is, dus 2 maanden eerder dan gepland. Alhoewel Antonio wel onmiddelijk had gezegd dat hij deze datum niet op papier wil zetten...
Dat is goed nieuws, maar Paul en ik besloten heel snel dat we toch de oorspronkelijke verhuisdatum (23 feb) zullen aanhouden en niet eerder gaan!
Het is op zich heel erg verleidelijk natuurlijk, we zijn er zooooooo klaar voor, maar aan de andere kant, er is al vanalles geregeld rond februari, en wat ik zelf ook belangrijk vind is dat we dan - voor de laatste keer hier - toch nog lekker rustig de feestdagen kunnen doorbrengen inclusief alle toeters en bellen, en dan ook het 'laatste' kerstdiner met mijn ouders.

Vorige week een checklijstje gemaakt welke documenten we nu precies nodig hebben voor de emigratie, en Paul heeft inmiddels zijn internationale uitreksel uit het geboorteregister al binnen. Helaas moet ik daarvoor zelf naar Belgie gaan, en het digitale loket is daar nog niet uitgevonden, ofja, ze hebben een poging gedaan maar dat werkt nog niet helemaal lekker.

Ik zou ook graag nog wat foto's ontvangen van het huis, maar er is geen enkel voorteken dat dat gaat gebeuren!
Op dit moment zijn ze blijkbaar bezig met de electriciteit en leidingen. Als dat klaar is kan Frans Bartels de vloerverwarming monteren, en moet er een afwerkvloer gestort worden.
Voor zover wij kunnen bedenken, moet er dan daarna gestuct worden, de tegelvloer kan dan gelegd worden, en kunnen ze het sanitair - ik hoop dat Antonio het systeem van een hangend toilet begrijpt, het is blijkbaar de 1e keer dat hij dat moet uitvoeren ondanks zijn protesten :-) - plaatsen en tegelen.
Vervolgens het schilderen van het houtwerk en dan zou het toch klaar moeten zijn.

Het blijft een beetje onzeker of Paul nu binnenkort naar Malaga gaat om hondjes te vliegen, anders zit er niks anders op dan nog 'even' geduldig te blijven tot de eigendomsregistratie rond is, als dat nog ooit gaat gebeuren....

Afgelopen week diverse festiviteiten op het werk, aan de ene kant opluchting dat ik een heleboel van die 'festiviteiten' niet meer mee hoef te maken, aan de andere kant zal ik het toch ook gaan missen, ik hoop alleen niet al te lang :-0!
Al tiempo el consejo...

Weetjes

Andaluciá
Vroeger heette dit gebied Vandalucia, naar de Vandalen die bij de val van het Romeinse keizerrijk waren opgerukt in dit deel van Spanje. Later werden de Vandalen verdreven door de West-Gothen en zwierven ze voort naar Marokka. Daar onstonden nadien verhalen over Al-Vandalus, het land in het noorden, later vervormd tot Al-Andaluz, Andaluciá!
(Duende, Ivo Hermans)



Olé!
Het uitvoeren van Flamenco vindt zijn hoogste voltooiing wanneer het publiek de boodschap van de artiesten perfect ontvangt en weer terugkaatst in de vorm van jaleo, de kreten waarmee de toeschouwers hun betrokkenheid bevestigen. De bekendste jaleo is de Spaanse verbastering van de Arabische uitdrukking 'zo wil het God', 'wallàh', in het Spaans vervormd tot olé.
Een woord dat als geen ander werd mishandeld en verminkt door horden frivole espanjolisten en waterzandtoeristen aan de costas.
Over de Arabische herkomst bestaat de laatste tijd echter twijfel, het zou ook slechts een expressieve uitroep kunnen zijn! (Duende, Ivo Hermans)


Guiries/guirizanos
In Spanje wemelt het van de guiris (spreek uit ghieries), een woord uit de volksmond, dat “toeristen” betekent. Maar het zijn wel alleen die toeristen, die overduidelijk niet van hier zijn. Er is nog een onderscheid. Er zijn guiri-guiris en er zijn guirizanos. De eerste groep zijn de overduidelijke toeristen, voorbijgangers, die tijdelijk hier op bezoek zijn. De guirizanos zijn de buitenlanders die hier wonen en die altijd overduidelijk anders blijven dan de locals.
(bron weblog Carolina Maas)


"Dame un toque"
Net als in de rest van de wereld is ook in Spanje de mobiele telefoon enorm populair. Dat is in Spanje overigens nog niet goedkoop, maar dat weerhoudt de Spanjaard er niet van om een draagbaar gevalletje aan te schaffen en zo gemakkelijk met iedereen in contact te blijven. Toch lijken ze hier wel een oplossing gevonden te hebben om de kosten iets te drukken. In Spanje gebruiken ze namelijk een "toque" (spreek uit "tokke") om met elkaar in contact te blijven. De officiële vertaling hiervan "lichte tik" is nu ietwat verouderd, want het betekent inmiddels meer. Een "toque" met de mobiel is de telefoon van de ander één keer over laten gaan en dan weer ophangen. Dat klinkt wellicht heel onvriendelijk, je zou het kunnen zien als een goedkope manier om de ander voor de kosten op te laten draaien, maar zo is het zeker niet bedoeld.Zelf begreep ik het de eerste keer (keren) dat ik een "toque" ontving natuurlijk ook niet goed. Ik had een gemiste oproep en belde uiteraard, zoals dat in Nederland zou gebeuren, netjes terug. Dat was dus niet de bedoeling. Het belletje was enkel en alleen een teken van leven, een momentje dat er aan me gedacht werd.Dat is dus één verklaring van de "toque", dat het een notie van leven is, gewoon om even te laten weten dat je aan iemand denkt. De tweede mogelijkheid is dat de "toque" een bevestiging is. Je ontvangt een sms met een uitnodiging met datum en tijd, als dit je uitkomt, laat je de telefoon van de ander één keer overgaan wat "ja" betekent. Zonder extra kosten te maken weet de ander toch dat het in orde is.Een laatste mogelijkheid is dat de toque betekent dat je klaar bent. Iemand komt je bijvoorbeeld ophalen, maar weet niet precies hoe laat. Dan geef je dus kort voor je klaar bent even een "toque" waardoor diegene weet dat er gewacht wordt. Het komt nog vriendelijk over ook, want je kunt heel simpel iemand even kort laten weten dat je aan diegene denkt. Het wordt hier dus echt enorm veel gedaan en hoewel het even wennen was om dit systeem te gebruiken, kan ik nu inmiddels ook niet meer zonder. "Dame un toque" - "Geef me een toque"
(bron weblog Carolina Maas)


Tsja, zitten jullie te wachten op deze info? Ik hoor het wel, of niet.

September ook weer om, ofja bijna dan

Hoera het is weer weekend, en deze keer heb ik het echt verdiend :-)!

Druk geweest op het werk, ook nog steeds een beetje ziekjes maar volgende week maar 2 of 3 dagen werken en dan een beetje bijkomen. Althans, dat was mijn idee maar Paul opperde meteen het plan om dan maar weer naar Ikea te gaan om onze keukeninrichting aan te schaffen.
Ons casa zal bijna compleet opgeleverd worden - hopen we - maar we hadden al meteen besloten dat we de afwerking van de badkamer (niet de douche, dat is onhandig) en de installatie van de keuken zelf zouden doen. Dit mede naar aanleiding van de huizen die we bekeken hebben die ook door Antonio zijn gebouwd, waar dus iedereen een identieke keuken en badkamer heeft!
Maar ondanks dat we wel eens wat geklust hebben in ons huis in Sterksel en vorige huizen, is het zelf bouwen van een keuken in de authentieke Spaanse stijl wel iets anders, en als je allemaal apothekerssystemen in je keuken wilt, luistert het toch iets nauwer....
Dus kwam Paul met het idee om de Ikea binnenkasten + systemen te kopen, en de muren te metselen en te stuccen - die hebben dan niet echt meer een functie behalve mooi zijn. Dus kastje plaatsen, muurtje metselen, kastje plaatsen etc etc.
Ik ben wel erg benieuwd wat onze verhuismannen van dit strakke plan vinden, want een tijdje geleden hebben ze de m3 al opgemeten met de vraag of er nog iets bij zou komen, wat we natuurlijk volmondig met nee beantwoord hebben, pero dicho sea de paso :-)
Inmiddels zijn we wel experts geworden in spullen weggooien, en aangezien we een heleboel spullen die we echt dachten nodig te hebben, het afgelopen half jaar nog niet gebruikt zijn in Eindhoven, zal er ook nog wel een en ander richting kliko of collega die rommelmarkten doet gaan en laten we de container op de TU/e niet vergeten!

Nog steeds geen nieuws over de eigendomsregistratie in Spanje, dus het zal wel november worden voordat we weer kunnen gaan. We moeten nog een heleboel dingen regelen als we er hopelijk de laatste keer naar toe gaan voor februari 2007, met name een postbus is wel handig als je een adreswijziging wil doorgeven. Verder staan er dan o.a. bezoeken aan autodealers *zucht* en het regelen van telefoon en internet dan hoog op het lijstje.
Paul heeft inmiddels op slinkse wijze de dames van de Rescue Dogs in Spanje gewezen op het feit dat als we geen internet hebben hij onmogelijk 'administrador de web' kan zijn van www.rescuedogseurope.com en dit lijkt zeker te helpen :-) want er wordt driftig gebeld en gemaild of er nu wel of niet bereik is in de campo!
Wordt vervolgd......

Foto's 22 september 2006

Terras












Uitzicht












Woonkamer (inclusief de aansluitingen voor de electriciteit in het groen! Wat geel is is voor ons een raadsel, waarschijnlijk is het een mededelingenbord voor de obreros de la construcción!)








En hier moeten onze gasten bivakeren!











Zijaanzicht (voordeur)

Nog 5 maanden!

Vandaag weer foto's ontvangen, wat gaat het snel!
Met hier en daar wat stuc op de muren begint het steeds meer op ons casa te lijken. Ook omdat de je nu de contouren van het terras ziet lijkt het eindelijk iets groter dan een kippenhok :-)
Natuurlijk roepen de foto's ook weer vragen op, en lijkt de aannemer hier en daar het ontwerp aangepast te hebben, met name de ramen aan de noordzijde zijn veel kleiner dan op de tekening. Vinden we het erg? Nouja, que pasa he? We beginnen ons al - heel soms - aardig aan te passen......

De zwembadkwestie is toch nog niet rond, je denkt dat je een prijsopgave krijgt die redelijk is, en dan blijken er nog duizenden euro's (3500 om precies te zijn) bij te komen voor het glad maken van de muren, meer dan 2000 euries voor een vergunning etc.etc. dus we zijn er nog niet uit wat we nu gaan doen. Wordt het toch een opblaasbadje??

In ieder geval een lekkere start van ons weekend, en we hebben het plan om de things-to-do lijst nog maar eens te bekijken en ook met name ons budget nog eens te reviewen.

Vandaag hebben we per mail de vraag gesteld of dit rappe tempo ook kan betekenen dat het huis eerder opgeleverd kan worden? Volgende week antwoord...........
Dus wordt het nog 5 maanden of????????

Nog 5 maanden en X dagen

Nog 5 maanden en een paar dagen......

Ja Antonio schiet lekker op, maar het is wel vreemd dat alle details over het huis die we in mei besproken hebben nu ineens niet meer mogelijk zijn. De uitgezochte deuren zijn te breed, de afstand van de boiler tot de keuken is te lang en willen we nu een spaanse of een moorse boog etc.etc. ?
Even twijfelen we of we niet toch even polshoogte moeten gaan nemen maar uiteindelijk wordt alles toch weer via e-mail opgelost. Dus we stellen ons tripje nog maar even uit totdat de papieren van de hypotheek ooit eens klaar zijn - en dat hangt af van wanneer de grond nu eindelijk ons geregistreerd eigendom is, wachttijd 3 tot 5 maanden. We hopen eind oktober, misschien begin november, we zullen zien!

Enfin, inmiddels hebben we besloten dat Antonio het zwembad toch maar al moet bouwen, is wel handig dat er later geen machines enzo nog om het huis heen moeten en bovendien liet Antonio ons weten dat wij zelf met geen mogelijkheid dat zwembad zouden kunnen bouwen!
Wel zullen we de afwerking van het zwembad zelf doen, en mede daarom zijn we afgelopen week begonnen met een cursus metselen (Paul) en tegelzetten (Patries). Het enorme technische inzicht dat we door deze ene les hebben gekregen roept weer 100 vragen bij ons op, dus nogmaals leve de e-mail, arme Caro :-)
Paul wil ook nog een (tegel) design in het zwembad alla Asher, caramba!

* Voortgang per 4 september

Antonio gaat als een speer. Hij heeft er nu een mannetje of 8 op gezet en de boel gaat zo snel dat zelfs de fotograaf het niet kan bijhouden. We schatten dat ze nu 3 maanden voor op schema liggen.