Eerste blog vanuit Spanje

Toen we donderdagavond rond 8 uur eindelijk in Las Aguilas aankwamen, Herman en Janko nog niet helemaal bekomen van de autorit ernaartoe, hebben we met het licht van de koplampen van de huurauto eindelijk ons casa kunnen bewonderen. En dat viel niet tegen voor zover we dat konden beoordelen, omdat we sommige ruimtes slechts met licht van een aansteker konden bekijken.

Daarna naar Casa Bedrock. Ik schrok van de staat van Bedrock, blijkbaar was er een lekkage onstaan waardoor 1 van de douches niet meer gebruikt kan worden, en er een enorme vochtplek is ontstaan in de aangrenzende slaapkamer. Overal ligt pleister op de grond. Bovendien kun je ook wel zien dat het huis regelmatig verhuurd en minimaal onderhouden wordt. Ik zei tegen Paul dat je wel kunt zien dat het huis ‘een vrouw’ mist, alhoewel de moderne man het misschien niet helemaal met me eens zal zijn :-).


Toen naar Canillas gereden (Herman en Janko waren het er niet mee eens dat de weg daarnaartoe een stuk beter is....) en een hapje gegeten bij restaurant Solidad. Het is echt naseizoen, want in het relatief grote restaurant op de bovenverdieping was slechts 1 tafel bezet. Na het eten nog een aperitiefje van het huis na. Betekent dit dat de eigenaar ons echt herkende? De nieuwe wet in Spanje schrijft voor dat in restaurants niet meer gerookt mag worden, maar aangezien we uiteindelijk daar als enige zaten, bracht de eigenaar ook nog een asbak. Ik denk dat ik hem aan mijn favorieten toevoeg!


Na een heerlijke nachtrust schrok ik wakker en dacht dat het al 9:45 was. Even haasten want om half 11 hadden we een afspraak met Antonio en Caroline. Het bleek een uur vroeger te zijn, dus al mijn gehaast was tevergeefs, zeker omdat Antonio rond 11 uur aankwam en Caroline nog een kwartier later.
Dat gaf ons wel de tijd om het huis vantevoren te bekijken. De keuken annex woonkamer en onze slaapkamer is echt geweldig! De gastenkamer is en blijft natuurlijk klein, en ook de studeerkamer van Paul is niet echt groot maar toch wel leuk.

Maar de grootste tegenvaller was de badkamer (wat ik dus ook al op foto’s gezien had). De kolosale betonnen kast was (hoezo niche?)vreselijk, en het door Antonio zelf geselecteerde sierrandje in de douche is een belediging voor het woord burgerlijk. Bovendien leek de badkamer op de tekening relatief ruim, maar het is nu echt een vreselijk hok geworden.
Paul gaf aan dat er volgens hem een fout was gemaakt en het toilet veel groter was dan op de tekening. Antonio ontkende dat in alle toonaarden, maar na wat meetwerk moest hij Paul toch gelijk geven dat het toilet 20 centimer groter, en de badkamer dus 20 cm kleiner is.
Dus snel besloten dat de betonnen kast gesloopt werd, en het tegelrandje vervangen.

Nog wat andere details besproken zoals de diverse luchtafvoerkanalen, afstapjes en meer van die dingen. Uiteindelijk kwam het verhaal weer op het zwembad, want Antonio heeft de grond ervan eigenlijk nodig om het huis rondom op te hogen. We vertelden dat we het Waterair systeem overwegen, maar hij kende natuurlijk weer een rampverhaal van iemand die dat systeem ook had. Nu bood hij nogmaals aan om het zwembad voor ons te bouwen (9*5 met romeinse trap), alles inclusief voor 20.000 euro. Maar dan moesten we wel meteen beslissen... mooi niet dus. Nadat ik mijn ongenoegen in deels hakkelig spaans en deels Nederlands bereidwillig door Caroline weer vertaald in het Spaans had geuit over het feit dat de gemeente zo heeft zitten te blunderen met onze eigendomsregistratie en door hun fout de procedure nog minimaal 2 maanden gaat duren, heb ik toch bereikt dat de offerte blijft staan en Antonio hoogstpersoonlijk zijn vriendje de burgemeester zal opzoeken om te kijken of dit niet wat sneller kan gaan!

We hebben nu afgesproken dat we ongeveer 1 februari nog een keer zullen gaan, dat Antonio dan alle werkzaamheden + laatste aanpassingen klaar zal hebben. Alles wat dan nog moet gebeuren kan dan tussen 1 februari en 25 februari, en als we dan aankomen overhandigen we de cheque, en krijgen we de sleutel van Casa Los Papacados.


Vrijdagmiddag zijn we naar Torre del Mar gegaan, en hebben daar heerlijk geluncht op de boulevard. Het was ongeveer 22 graden en het zonnetje scheen heerlijk.
Zaterdag hebben we nog even de sanitairzaak bezocht (met geen resultaat, niemand wist blijkbaar iets over een fonteintje) en vervolgens de tegelzaak waar we een nieuw tegelrandje hebben uitgezocht. Dat wil ik overigens toch weer annuleren, dus nog een bezoekje is onvermijdelijk.... Daarna naar Nerja gereden, waar we weer geluncht hebben en toevallig was er ook nog een bruiloft dus ons even vergaapt aan de mooie jurken van de lieftallige Spaanse dames.
Vervolgens weer naar het winkelcentrum in Velez waar we wat boodschappen hebben gedaan, en Herman en ik hebben gisteravond bijna een kilo gamba’s naar binnen gewerkt (6 euro per kilo!!!).


Toen we zondag opstonden scheen de zon uitbundig, en nu nog steeds in de namiddag. Herman en Janko, beiden ingesmeerd met faktor 20 lagen lekker in de zon, en Paul en ik hebben het stuk grond nog even bekeken, de olijfbomen geprobeerd te tellen die ze geplant hebben (er zijn dus alleen maar olijfbomen, mijn e-mail met de diverse boomsoorten is blijkbaar weer niet gelezen!), en nog wat maten opgenomen. Op een gegeven moment kwamen Helmut en Renate aangelopen, en daar nog ff gezellig mee gekletst.


En nu ben ik dus deze blog aan het posten, op de grond in de estudio, met ons eigenste internetverbinding. Over weer een mijlpaal gesproken!
De betonnen kast is inmiddels gesloopt in de badkamer en dat ziet er stukken beter uit.
Zometeen de postbus regelen in Alcaucin, en weer op pad voor het inmiddels door ons allemaal vervloekte tegelrandje.
Maarja, ook vandaag is het weer schitterend, dus het vooruitzicht van een lekker terrasje maakt weer veel goed.


Hasta pronto!