Titels zijn moeilijk te verzinnen

Als je nog niet echt weet waar je over gaat schrijven - zoveel nieuws is er natuurlijk niet altijd - is een titel voor een blogje verzinnen al een aardige hindernis wat je zou kunnen weerhouden om een stukje te schrijven, maar deze keer dus niet.

Wat betreft het huis valt er niet veel te melden, en natuurlijk ook geen foto's ontvangen. Wel een mail met de opmerking dat het nu DE tijd is om de verplichte bomen (ja dat is een lang verhaal, maar als we nu geen bomen planten krijgen we de 1800 euro borg die we daarvoor aan de gemeente hebben betaald niet terug)te planten. Volgens onze berekening zouden we 75 bomen moeten planten, maar volgens Antonio is 50 ook wel genoeg.
Waarschijnlijk de inzet van de Spaanse amtenaren die het zou moeten controleren nu een beetje kennende gaat hij ze dus echt niet tellen :-)!
Dus er komen olijf-, vijgen-, amandel- en johannesbroodbomen op de bouwkavel ergens.

Ik moest even googlen hoe een johannesbroodboom eruit ziet en ik ben er niet echt van onder de indruk, maar waarschijnlijk zijn ze toch al dood in maart dus we zien wel weer.

Het visioen van eigen fruitbomen en groentes roept wel natuurlijk weer heel prettige vooruitzichten op - alhoewel, hoe lang duurt het niet voordat een boom vruchten gaat dragen? - zeker in combinatie met het kweken van groentes en kruiden, ik kan bijna niet wachten om ermee aan de slag te gaan!
Dus de kweekbakken gaan ook mee, ik heb inmiddels al een hele zak bloembollen (ja ook tulpen!) ingeslagen en ga binnenkort naar het tuincentrum om nog wat zaden te kopen.
Het is natuurlijk fantastisch alle mediterraanse planten die ze in Spanje hebben, maar een beetje experimenteren lijkt me wel leuk.


Het verhuisbedrijf komt 2 november de verhuisdozen brengen - en nog even controleren of het aantal m3 nog steeds hetzelfde is, dus maar goed dat we de keuken nog niet hebben gekocht bij Ikea! - dan kunnen we aan de slag.
Dit weekend ga ik misschien de zomerkleding een beetje uitzoeken en sorteren, dan kan dat al in dozen.

November zal een spannende en drukke maand worden.
We kunnen dus gaan inpakken, Paul misschien samen met Herman (zijn broer) nog even wat hondjes vliegen naar Malaga, en hopelijk gaan we dan ook nog met zijn tweeen om de hypotheek en zo te regelen.
Verder al verschillende leuke borrelafspraken ingepland en ik ga nog een workshop bonbons naken volgen, hmmmmm.
De cursussen tegelen en metselen worden deze maand afgerond, we hebben er tot nu toe niet echt veel van opgestoken maar wel wat handige tips en trucs geleerd.

En last but not least : ik mag eindelijk mijn ontslagbrief gaan schrijven en indienen :-)

Weer een maand bijna voorbij, weer een maand dichterbij....

Huis sneller klaar dan verwacht

Gisteren kregen we de blijde boodschap van Caro dat het huis waarschijnlijk rond 1 januari al klaar is, dus 2 maanden eerder dan gepland. Alhoewel Antonio wel onmiddelijk had gezegd dat hij deze datum niet op papier wil zetten...
Dat is goed nieuws, maar Paul en ik besloten heel snel dat we toch de oorspronkelijke verhuisdatum (23 feb) zullen aanhouden en niet eerder gaan!
Het is op zich heel erg verleidelijk natuurlijk, we zijn er zooooooo klaar voor, maar aan de andere kant, er is al vanalles geregeld rond februari, en wat ik zelf ook belangrijk vind is dat we dan - voor de laatste keer hier - toch nog lekker rustig de feestdagen kunnen doorbrengen inclusief alle toeters en bellen, en dan ook het 'laatste' kerstdiner met mijn ouders.

Vorige week een checklijstje gemaakt welke documenten we nu precies nodig hebben voor de emigratie, en Paul heeft inmiddels zijn internationale uitreksel uit het geboorteregister al binnen. Helaas moet ik daarvoor zelf naar Belgie gaan, en het digitale loket is daar nog niet uitgevonden, ofja, ze hebben een poging gedaan maar dat werkt nog niet helemaal lekker.

Ik zou ook graag nog wat foto's ontvangen van het huis, maar er is geen enkel voorteken dat dat gaat gebeuren!
Op dit moment zijn ze blijkbaar bezig met de electriciteit en leidingen. Als dat klaar is kan Frans Bartels de vloerverwarming monteren, en moet er een afwerkvloer gestort worden.
Voor zover wij kunnen bedenken, moet er dan daarna gestuct worden, de tegelvloer kan dan gelegd worden, en kunnen ze het sanitair - ik hoop dat Antonio het systeem van een hangend toilet begrijpt, het is blijkbaar de 1e keer dat hij dat moet uitvoeren ondanks zijn protesten :-) - plaatsen en tegelen.
Vervolgens het schilderen van het houtwerk en dan zou het toch klaar moeten zijn.

Het blijft een beetje onzeker of Paul nu binnenkort naar Malaga gaat om hondjes te vliegen, anders zit er niks anders op dan nog 'even' geduldig te blijven tot de eigendomsregistratie rond is, als dat nog ooit gaat gebeuren....

Afgelopen week diverse festiviteiten op het werk, aan de ene kant opluchting dat ik een heleboel van die 'festiviteiten' niet meer mee hoef te maken, aan de andere kant zal ik het toch ook gaan missen, ik hoop alleen niet al te lang :-0!
Al tiempo el consejo...

Weetjes

Andaluciá
Vroeger heette dit gebied Vandalucia, naar de Vandalen die bij de val van het Romeinse keizerrijk waren opgerukt in dit deel van Spanje. Later werden de Vandalen verdreven door de West-Gothen en zwierven ze voort naar Marokka. Daar onstonden nadien verhalen over Al-Vandalus, het land in het noorden, later vervormd tot Al-Andaluz, Andaluciá!
(Duende, Ivo Hermans)



Olé!
Het uitvoeren van Flamenco vindt zijn hoogste voltooiing wanneer het publiek de boodschap van de artiesten perfect ontvangt en weer terugkaatst in de vorm van jaleo, de kreten waarmee de toeschouwers hun betrokkenheid bevestigen. De bekendste jaleo is de Spaanse verbastering van de Arabische uitdrukking 'zo wil het God', 'wallàh', in het Spaans vervormd tot olé.
Een woord dat als geen ander werd mishandeld en verminkt door horden frivole espanjolisten en waterzandtoeristen aan de costas.
Over de Arabische herkomst bestaat de laatste tijd echter twijfel, het zou ook slechts een expressieve uitroep kunnen zijn! (Duende, Ivo Hermans)


Guiries/guirizanos
In Spanje wemelt het van de guiris (spreek uit ghieries), een woord uit de volksmond, dat “toeristen” betekent. Maar het zijn wel alleen die toeristen, die overduidelijk niet van hier zijn. Er is nog een onderscheid. Er zijn guiri-guiris en er zijn guirizanos. De eerste groep zijn de overduidelijke toeristen, voorbijgangers, die tijdelijk hier op bezoek zijn. De guirizanos zijn de buitenlanders die hier wonen en die altijd overduidelijk anders blijven dan de locals.
(bron weblog Carolina Maas)


"Dame un toque"
Net als in de rest van de wereld is ook in Spanje de mobiele telefoon enorm populair. Dat is in Spanje overigens nog niet goedkoop, maar dat weerhoudt de Spanjaard er niet van om een draagbaar gevalletje aan te schaffen en zo gemakkelijk met iedereen in contact te blijven. Toch lijken ze hier wel een oplossing gevonden te hebben om de kosten iets te drukken. In Spanje gebruiken ze namelijk een "toque" (spreek uit "tokke") om met elkaar in contact te blijven. De officiële vertaling hiervan "lichte tik" is nu ietwat verouderd, want het betekent inmiddels meer. Een "toque" met de mobiel is de telefoon van de ander één keer over laten gaan en dan weer ophangen. Dat klinkt wellicht heel onvriendelijk, je zou het kunnen zien als een goedkope manier om de ander voor de kosten op te laten draaien, maar zo is het zeker niet bedoeld.Zelf begreep ik het de eerste keer (keren) dat ik een "toque" ontving natuurlijk ook niet goed. Ik had een gemiste oproep en belde uiteraard, zoals dat in Nederland zou gebeuren, netjes terug. Dat was dus niet de bedoeling. Het belletje was enkel en alleen een teken van leven, een momentje dat er aan me gedacht werd.Dat is dus één verklaring van de "toque", dat het een notie van leven is, gewoon om even te laten weten dat je aan iemand denkt. De tweede mogelijkheid is dat de "toque" een bevestiging is. Je ontvangt een sms met een uitnodiging met datum en tijd, als dit je uitkomt, laat je de telefoon van de ander één keer overgaan wat "ja" betekent. Zonder extra kosten te maken weet de ander toch dat het in orde is.Een laatste mogelijkheid is dat de toque betekent dat je klaar bent. Iemand komt je bijvoorbeeld ophalen, maar weet niet precies hoe laat. Dan geef je dus kort voor je klaar bent even een "toque" waardoor diegene weet dat er gewacht wordt. Het komt nog vriendelijk over ook, want je kunt heel simpel iemand even kort laten weten dat je aan diegene denkt. Het wordt hier dus echt enorm veel gedaan en hoewel het even wennen was om dit systeem te gebruiken, kan ik nu inmiddels ook niet meer zonder. "Dame un toque" - "Geef me een toque"
(bron weblog Carolina Maas)


Tsja, zitten jullie te wachten op deze info? Ik hoor het wel, of niet.