Koffer uitpakken

Afgelopen woensdag werden we gewekt door een raar geluid??? Ohja, dat heet een wekker! Lang niet meer gehoord.

We waren ruim op tijd naar het vliegveld gereden omdat je rond 9u wel files in Malaga kunt verwachten maar alles ging vlotjes en rond half 10 waren Christel en Luc er om de honden en kat over te dragen. Het was niet erg druk bij de incheckbalie en het ging vlotjes, wel hebben ze nu de aparte balie rechts gesloten waar de benches gescand worden en moet je daar wachten tot de incheckbalie-medewerker klaar is om je verder te helpen. Ik had drie schattige pups bij me en een grotere hond, Archie. Scoty de kater zat in een kleine carrier en ging met me mee als handbagage.

Toen ik door de controle ging moest het gebruikelijke riedeltje gebeuren: riem af, laarzen uit, jas uit, tas etc in een bak en Scoty moest uit de carrier zodat deze ook gescand kan worden. Maar Scoty raakt helemaal in paniek door alle drukte, lawaai en mensen om hem heen en glipte uit mijn handen! Ik greep hem maar hij verzette zich hevig en wilde er tussenuit piepen. Dus ik achter hem aan en ik kon hem nog net grijpen maar hij werd helemaal hysterisch en beet en krabte me waar hij me maar raken kan, aiai dat deed zeer. Uiteindelijk had ik hem bij zijn keel vast - met een groot publiek!! - en kon ik hem megasnel weer terug in zijn kooi doen en door het poortje gaan. Toen zag ik pas dat mijn handen en armen helemaal open lagen en het bloed langs mijn armen stroomde en voelde ik ook de pijn van alle wonden. Ik begon helemaal te trillen en een medewerker zette me neer op een bankje en gaven me wat papier om mijn handen te deppen. Vervolgens vroegen ze of ik een dokter wilde zien en dat leek me geen gek idee want het zag er niet goed uit. Dus met een beveiligingsbeamte (die me lekker alles zelf liet dragen ondanks de wonden....) het halve vliegveld gezien voordat we bij de EHBO aankwamen. 

Daar de handen en armen gewassen en vervolgens hebben ze alles schoongemaakt, ontsmet en voorzien van talloze pleisters. Gelukkig zeiden ze ook meteen dat ik mijn ringen af moest doen, een uur later waren mijn vingers zeker 2x zo dik!  Ik was echt even helemaal versuft en begreep de dokter helemaal niet, net of mijn Spaans even helemaal verdwenen was. Ze zeiden dat ik in ieder geval een tetanusprik moest gaan halen en ik gaf aan dat ik dan wel in Nederland zou doen omdat ik natuurlijk de vlucht niet wilde missen en op het vliegveld konden ze me die prik niet geven.

Toen ik klaar was bracht de beveiligingsmeneer me terug naar de gate - het vliegtuig had ruim een half uur vertraging - en toen ik eenmaal even rustig zat kwamen toch de tranen, waarschijnlijk gewoon de schrik etc.

Een aantal mensen die mijn gevecht met Scoty hadden gezien kwamen nog naar me toe om te zeggen dat ze het knap vonden dat ik hem nog gevangen had want het was dus echt een gevecht geweest!

In het vliegtuig had ik een hele rij voor me alleen en had ik Scoty lekker op de stoel naast me gezet, riem om de bench en nadat we opgestegen was ontspande hij helemaal en lag hij lekker te spinnen en te draaien in zijn kooi.

Mijn handen en armen begonnen flink op te zwellen en het zag er niet erg fraai uit. Aangekomen op Schiphol had ik meteen mijn koffers maar moest ik even op de benches met de honden wachten. Gelukkig wilde de medewerker die de honden bracht me helpen met de honden naar de ontvangsthal te brengen want het lukte niet om dat allemaal tegelijk te regelen, uiteraard werd ik uitermate blij verwelkomd door alle baasjes op het vliegveld en door Annelies van Arca Noah. Scoty hebben we voorzichtigheidshalve maar in zijn kooi gelaten en ik heb de baasjes niks verteld van het voorval, kunnen zij ook weinig aan doen en het was gewoon een kwestie van paniek bij Scoty, het instinct is dan uiteraard vluchten!

alle blije baasjes!

wit Nederland vanuit het vliegtuig

Vervolgens de trein - de dienstregeling klopte natuurlijk weer niet door de sneeuw - genomen en met praktisch geen vertraging was ik om half 7 op het station van Echt waar pap en Toos me kwamen ophalen.

Daarna zijn we meteen bij mam gaan eten die een tajine had klaargemaakt met aardappels, gehakt, vlees en kip, heel erg lekker dus een tajine staat nu ook mijn verlanglijstje!

tuin van pap met op de verre achtergrond de molen van Ohe en Laak

Donderdag had Toos geinformeerd of ik bij de huisarts terecht kon maar helaas was er geen plek tot 12:45u waardoor ik mijn lunchafspraak in Eindhoven moest afzeggen.

De dokter zei dat het maar goed was dat ik was gekomen want het zag er niet goed uit, al mijn vingers waren superdik, stijf en erg pijnlijk. Dus een tetanusprik, 10 dagen penicilline en een hoop verband rijker kon ik naar Eindhoven. Ik had mijn vingers laten inpakken omdat er later ook een receptie was op de TU en ik bang was dat mensen handen wilde schudden :), niet echt fijn op dat moment dus het verband heeft ook daarvoor goed geholpen!

Na koffie met een oud collega was het tijd voor de promotie van Olga. Ze deed het fantastisch, beantwoordde de soms erg moeilijke vragen heel goed en rustig en na een uur kreeg ze haar doctor diploma, nogmaals proficiat Olga!! Vervolgens de receptie (je wil niet weten hoe vaak ik het Scoty verhaal heb moeten vertellen :)) , natuurlijk was de tijd tekort met alle oud-collega's die je wilt spreken en daarna naar de griek op de Kruisstraat waar we met ongeveer 20 man lekker hebben gegeten en gedronken. Maar ik was toch blij dat het erop zat, ik was doodmoe en moest nog - met de sneeuw - terugrijden met pap zijn auto, rond half 1 was ik thuis.

Vrijdag rustig aan gedaan, 's middags lekker geshopt bij Hema, Kruidvat etc, heerlijk! 

's Avonds gingen we naar oma die sinds ongeveer een jaar op een gesloten afdeling van een bejaardentehuis in Thorn verblijft, ik had haar daar nog niet bezocht. Ze herkende me in eerste instantie niet maar toen we zeiden wie ik was zag je de klik meteen en vroeg ze ook naar Paul etc.  Toch - ondanks dat ik de verhalen van pap heb gehoord - sneu om haar zo te zien, soms zo ver weg van de werkelijkheid maar aan de andere kant is ze soms ook heel helder. De meegebrachte chocolaatjes vielen in de smaak en ook het glaasje port.

Zaterdag ben ik met pap en Toos naar het nieuwe winkelcentrum in Roermond gegaan waar we bij Appie XL de boodschappen hebben ingeslagen voor de tapas middag op maandag en ik ook twee toetsenborden heb gekocht bij Media Markt omdat ze hier querty toetsenborden hebben en wij dat niet echt fijn vinden :)

's Avonds kreeg ik de beloofde friet met frikandel speciaal en kroket, smullen hoor!!

Zondag hebben Toos en ik al een paar uurtjes gekookt en 's avonds hebben we weer bij mam gegeten die een gemengde visschotel had gemaakt. Later zaten we aan het buffet en ging het door het rondjes geven wel erg snel met die glaasjes vino........maar het even dansen en hossen op de carnavalsmuziek was wel erg gezellig :).

familiekiekje, gemaakt bij mam

Maandag de laatste tapas gemaakt, nog twee meergranenbroden met paprika en serrano ham vulling gebakken en in de namiddag kwamen Sonja, Eric, Evelien (26 weken zwanger van haar tweede kindje) en Marc + de vier kids. Het vele eten - ja we hadden veel klaargemaakt en al zeg ik het zelf, het was allemaal erg lekker! - viel goed in de smaak. Marc was die dag jarig en de kinderen van Sonja hielpen om de schaal met gamba's naar binnen te dragen waar we in het midden een glas hadden gezet met brandende sterretjes, leuk! Stom,stom, superstom geen enkele foto gemaakt alhoewel ik de camera had klaargelegd :(

Het was leuk ze weer allemaal eens te zien en de avond is omgevlogen!

Dinsdag vloog ik terug en heb ik 's morgens nog aardig moeten stoeien om al mijn spulletjes in de koffers te krijgen, ik had natuurlijk weer veel te veel gekocht en die twee toetsenborden waren ook niet echt handig. Tenslotte nog een klein koffertje van pap geleend en toen paste het er allemaal in.
Toen ik Paul sprak 's morgens vroeg hij of ik mijn vlucht niet wilde omboeken naar donderdag......ik dacht eerst dat hij een grapje maakte maar ik wist natuurlijk van het noodweer en de enorme regenval maar aangezien er geen enkele garantie was dat het donderdag beter weer zou zijn hebben we afgesproken dat Ton en Charlotte me van het vliegveld kwamen halen en dan kijken tot hoever ze konden rijden.

Op het vliegveld nog met Germaine koffie gedronken en rond 3 uur zaten we in de lucht. Toen we na heel veel turbulentie gingen landen hoorden je kreten van schrik door het vliegveld gaan. Ongelofelijk, toen ik naar buiten keek dacht ik dat ik de rijstvelden van Sawa zag ipv Spanje, niet normaal al die overstromingen!
Charlotte stond me op te wachten en snel zijn we in de stromende regen richting huis gereden. Onderweg vertelden ze dat er inmiddels ook een enorm rotsblok op onze weg lag dus Paul had sowieso niet naar beneden kunnen rijden en door het slechte weer had hij de 'antonio-kant' niet kunnen inspecteren. Bij de 'oprit' aangekomen heb ik Paul gebeld en met de geleende rubber laarzen en regenjas van Charlotte, allebei met een zware koffer, in de nog steeds stromende regen naar boven geploeterd, wel met 15 hijgende tussenstops van mijn kant :)
Uiteraard waren de hondjes ook blij me weer te zien en kwamen we als 4 verzopen katten boven aan!
TON EN CHARLOTTE, NOGMAALS BEDANKT, JULLIE ZIJN KANJERS!!

Blokkie

Woensdag en donderdag heeft het ook nog flink geplensd. Vrijdag zijn we via de Antonio kant toch naar beneden geglibberd en hebben we sigaren en boodschappen ingeslagen, kunnen we weer een weekje vooruit als het nodig is!

Maar weer of geen weer, mij maakt het nu niet uit want ondanks dat het een hele gezellige week was vind ik het heerlijk weer bij hubbie en beestjes thuis te zijn!

Vanmorgen genomen

Vandaag 17u, de zon kwam even door maar verdween weer snel

p.s. : met de verwondingen gaat het inmiddels heel goed, praktisch alle wondjes zijn al geheeld